Van der Linde Gang (περίπου 1899) Οικογένεια Marston
Οικογένεια
John Marston (πατέρας) Abigail Marston (μητέρα) Rufus (σκύλος) Αγνώστων στοιχείων αδελφή νεκρή Ο ανώνυμος παππούς νεκρός Η ανώνυμη γιαγιά από τον πατέρα νεκρή
John «Jack» Marston Jr. είναι ένας επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας στη σειρά Red Dead, που εμφανίζεται ως κεντρικός χαρακτήρας και δευτερεύων πρωταγωνιστής του Red Dead Redemption και ως δευτερεύων χαρακτήρας στο Red Dead Redemption 2. Με την προσθήκη του πακέτου DLC Liars and Cheats, ο Jack Marston είναι επίσης multiplayer που μπορεί να επιλεγεί στην ενότητα «Redemption» του Outfitter.
Ιστορικό
Ο Jack Marston γεννήθηκε το 1895 ως το πρώτο παιδί του παράνομου John Marston και της πόρνης Abigail Roberts, δύο μελών της συμμορίας Van der Linde. Θα είχε μια μικρότερη αδερφή, η οποία πέθανε κάποια στιγμή πριν από το 1911.
Ως παιδί του John και της Abigail, ο Jack έζησε τα πρώτα του χρόνια γύρω από τα διάφορα μέλη της συμμορίας Van der Linde, όπως ο Bill Williamson, ο Javier Escuella, ο Hosea Matthews, ο Arthur Morgan, ο Uncle, ακόμη και ο Dutch van der Linde, μεταξύ άλλων. Έβλεπε τη συμμορία σαν τους θείους και τις θείες του, που παρακολουθούσαν την ανάπτυξή του και θωράκιζαν την αθωότητά του από τις πιο άθλιες ενέργειές τους.
«Ο νεαρός Τζακ έχει μεγαλώσει με τη συμμορία, αν και όλοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον προστατέψουν από τα πιο άθλια στοιχεία, ειδικά τη μητέρα του, Άμπιγκεϊλ. Λατρεύει τα πάντα σχετικά με τη φύση και την υπαίθρια ζωή και τον παρακολουθούν προσεκτικά οι πολλές θείες και οι θείοι του.»
—Περιγραφή της Rockstar Games για τον Jack για το Red Dead Redemption 2.
Γεγονότα του Red Dead Redemption 2
Το 1899, ο Jack ζει με τη συμμορία και τον φροντίζουν τα μέλη της αν και περνά τον περισσότερο χρόνο του με τη μητέρα του, Abigail. Ο Τζακ πολύ σπάνια φεύγει από το στρατόπεδο, με μια αξιοσημείωτη εξαίρεση όταν ο Άρθουρ τον πηγαίνει για ψάρεμα – ένα ταξίδι που χαλάει από την άφιξη των πρακτόρων του Πίνκερτον, Μίλτον και Ρος.
Ο Jack αργότερα απάγεται από την οικογένεια Braithwaite και δίνεται στον Angelo Bronte και έτσι λείπει από τη συμμορία για αρκετό καιρό πριν επιστρέψει, αφού ολοκληρώσουν μια επιχειρηματική συμφωνία για να τον πάρουν πίσω. Ο Τζακ αποκαλύπτει ότι ο Μπροντέ του φέρθηκε καλά, του έδωσαν ένα κουτί με παιχνίδια, του έκαναν τακτικά μπάνια, τον ταΐσαν μακαρόνια και έμαθε τις ιταλικές λέξεις για «άλογο» και «παντόφλα».
Αργότερα την ίδια χρονιά με τη συμμορία στα πρόθυρα του χαμού, ο John πυροβολείται και τραυματίζεται κατά τη διάρκεια μιας ληστείας τρένου και αφήνεται να πεθάνει από τους πρώην «αδερφούς» του ενώ η Abigail απάγεται από τον πράκτορα Milton και ο Dutch αρνείται να τη σώσει. Ο Άρθουρ λέει στην Τίλι Τζάκσον να πάρει τον Τζακ στο Copperhead Landing, για να περιμένει τη Sadie και την Abigail. Ο Άρθουρ αποχαιρετά τον Τζακ, λέγοντας στο νεαρό αγόρι «να είναι γενναίο». Στη συνέχεια, ο Tilly φεύγει με τον Jack, ο οποίος δεν γνωρίζει ότι θα ήταν η τελευταία φορά που έβλεπε τον Arthur, λόγω της προχωρημένης φυματίωσης του.
Μετα-συμμοριακά χρόνια Η οικογένεια Marston μετακόμιζε για μεγάλο μέρος της παιδικής ηλικίας του Jack μέχρι που εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Yukon αμέσως μετά τη διάλυση της συμμορίας για να συμμετάσχει στο εκεί κυνήγι θησαυρού. Επέστρεψαν στη Δυτική Ελίζαμπεθ το 1907 και έμειναν στο Ράντσο Πρόνγκχορν για κάποιο διάστημα, όπου η Άμπιγκεϊλ και ο Τζακ εγκατέλειψαν προσωρινά τον Τζον αφού ο πρώτος δεν ήταν ικανοποιημένος με τις ενέργειες του.
Αργότερα το ίδιο έτος, η οικογένεια Marston επανενώθηκε αφού ο John αγόρασε το Beecher’s Hope και στη συνέχεια έχτισε ένα ράντσο εκεί, μαζί με τον Uncle και τον Charles Smith, που βοήθησαν τον John να το χτίσει. Η οικογένεια έφερε επίσης έναν σκύλο που τον έλεγαν Ρούφους και άρεσε στον Τζακ. Λίγο μετά τη μετακόμισή του στο ράντσο, ο Τζακ πήγε για ψάρεμα με τον πατέρα του και αργότερα ήταν παρών στον γάμο των γονιών του, όπου ο Τζον δηλώνει πόσο χαρούμενος φαινόταν ο Τζακ.
Στη συνέχεια, ο Τζακ ήταν παρών όταν ο Τσαρλς και η Σάντι φεύγουν από το ράντσο, χωρίζοντας τους δρόμους τους με μέλη της παρένθετης οικογένειάς του.
Χαρακτήρας
Προσωπικότητα Γεννημένος σε μια συμμορία εγκληματιών, η ανατροφή του Τζακ ήταν πολύ οικογενειακή γι’ αυτόν και αποκαλούσε τους περισσότερους θείες και θείους του. Ένα σχόλιο από τον ίδιο τον Τζακ το 1907 υποδηλώνει ότι η συμμορία όχι μόνο νοιαζόταν πολύ για αυτόν και προσπάθησε να τον κρατήσει μακριά από τις παράνομες δραστηριότητές τους, αλλά απέφυγε να τις αναφέρει στο αγόρι, ωστόσο ο Τζακ κατάφερε ακόμα να συμπεράνει κάτι γι’ αυτό μόνος του. Ένα από τα πιο κυρίαρχα χαρακτηριστικά του Τζακ ήταν η γρήγορη εκμάθησή του: σε ηλικία 4 ετών, ο Τζακ διέθετε ήδη βασικές δεξιότητες γραμματισμού και έμαθε τα βασικά του ψαρέματος από τον Άρθουρ Μόργκαν. Παρά το γεγονός ότι ήταν αρκετά ανοιχτός και άνετος με τους ανθρώπους στην ηλικία των τεσσάρων ετών, ήταν πολύ πιο ντροπαλός και συγκρατημένος μέχρι τα δώδεκα του και άρχισε να αισθάνεται κατώτερος από τον πατέρα του. Ως αποτέλεσμα της ανατροφής του, ο Jack αρχικά δεν είχε το θάρρος του πατέρα του και τις ανώτερες δεξιότητες μάχης, γεωργίας και επιβίωσης, αλλά διέθετε ευφυΐα και ενσυναίσθηση που ξεπερνούσε κατά πολύ αυτόν του John.
Ο Τζακ ήταν ένας έξυπνος νεαρός που περνούσε τον περισσότερο χρόνο του διαβάζοντας διάφορα βιβλία που διευρύνουν περαιτέρω τις γνώσεις του. Κατά τη δική του ομολογία, του άρεσε πολύ να διαβάζει για άγριες περιπέτειες και γενναίους ήρωες, που του έδωσαν μια πιο ρομαντική άποψη για την Παλιά Δύση, και οι παρατηρήσεις του το 1914 υποδηλώνουν ότι κοίταξε τον θρυλικό Landon Ricketts. Η αγάπη του για τα βιβλία και τις ιστορίες τον ώθησε να φιλοδοξήσει να γίνει συγγραφέας ή λόγιος, κάτι που εν μέρει ενέκριναν οι γονείς του, καθώς επιθυμούσαν να γίνει και κτηνοτρόφος.
Κατά καιρούς, έμοιαζε να είναι κάπως συνεσταλμένος και συχνά ήταν ήπιος όταν μιλούσε στην οικογένειά του ή στους φίλους του. Ένα κύριο θέμα του χαρακτήρα του είναι η αίσθηση της κατωτερότητάς του σε σύγκριση με τον πατέρα του Τζον, έναν βετεράνο και έμπειρο οπλοφόρο και κυνηγό. Αυτό έκανε τον Τζακ να αισθάνεται ανασφάλεια και τρόμο κάθε φορά που ο Τζον τον πλησίαζε και τον έκανε ακόμη πιο απελπισμένο για να αποδείξει την αξία του τόσο στον πατέρα του όσο και στον εαυτό του.
Παρά τον αμοιβαίο αγώνα να καταλάβουν ο ένας τον άλλον, ο Τζακ μοιράστηκε έναν πολύ στενό δεσμό με τον Τζον. Νοιαζόταν επίσης βαθιά για τη μητέρα του Abigail, η οποία ανησυχούσε για την κατάσταση του Jack μετά την απελευθέρωση των δύο από τον έλεγχο του Γραφείου. Ήταν επίσης το μόνο μέλος των Marstons που φαινόταν να έχει μια συνεχή θετική σχέση με τον θείο, ο οποίος του δίδαξε πολλά ακατάλληλα πράγματα προς μεγάλη αποδοκιμασία του John.
Ο θάνατος της οικογένειάς του και η παρακμή του ράντσου Marston, όλα συνέβησαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και σκοτείνιασαν πολύ την προσωπικότητα του Jack. Η θλίψη και η μοναξιά του φαίνεται να έχουν αναπτύξει μια σοβαρή περίπτωση κατάθλιψης και απέχθειας για τον εαυτό του. Ανέπτυξε επίσης έντονο μίσος για την αμερικανική κυβέρνηση και τις οργανώσεις επιβολής του νόμου, θεωρώντας τους πραγματικούς εγκληματίες και τους ανθρώπους που ευθύνονται για τον θάνατο της οικογένειάς του.
Η βαθιά αγάπη του Τζακ για την οικογένειά του οδηγεί επίσης ειρωνικά στο να γίνει το ίδιο πράγμα που οι γονείς του δεν ήθελαν να είναι: ένας παράνομος. Ήταν αυτή η αγάπη και η θλίψη που τον οδήγησαν να κυνηγήσει τον Έντγκαρ Ρος τρία χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα του, αποφασισμένος να εκδικηθεί τους Μάρστον ακόμη και με τίμημα την αθωότητά του και ενδεχομένως το μέλλον του. Στην προσπάθειά του για εκδίκηση, ο Τζακ διατήρησε μια μάλλον ήρεμη και φιλική συμπεριφορά και είχε τον θυμό του υπό έλεγχο, δείχνοντας μόνο το έντονο μίσος του για τον Ρος όταν ο τελευταίος απέρριψε τον θάνατο του Τζον ως δικό του λάθος όταν τον αντιμετώπισαν.
Η γενική στάση, ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του Τζακ το 1914 αντικατοπτρίζει πολύ το επίπεδο τιμής του παίκτη. Εάν ο Τζακ έχει χαμηλό επίπεδο τιμής, θα έχει με τη σειρά του μια σαδιστική, πολεμική στάση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και συχνά κάνει σκοτεινά αστεία κάθε φορά που σκοτώνει ένα άλογο, έναν παράνομο ή μια γυναίκα, αλλά δείχνει επίσης σημάδια αηδίας για τον εαυτό του και αμφισβητεί τις πράξεις του. . Όταν τον πλησιάσει μια πόρνη, θα αηδιάσει με τον Τζακ και θα τον απορρίψει.
Αν ο Τζακ παίζεται με υψηλό επίπεδο τιμής, η στάση του είναι πολύ πιο καταθλιπτική παρά σαδιστική. Ενώ βοηθά αγνώστους, ο Τζακ συχνά θρηνεί ότι δεν έχει τίποτα για να ζήσει. Ο διάλογος του Τζακ με τους πεζούς θα είναι πιο φιλικός αλλά και κουρασμένος και κάπως σκοτεινός. Αν τον πλησιάσει μια πόρνη, ο Τζακ θα την απορρίψει και μπορεί να παρατηρήσει ότι η οικογένειά του θα το αποδοκίμαζε, δείχνοντας ότι εξακολουθεί να εκτιμά τα ήθη που του δίδαξε η οικογένειά του.
Ο Hosea Matthews είναι ένας σημαντικός χαρακτήρας που εμφανίζεται στο Red Dead Redemption2
Ιστορικό
Γεννημένος περίπου το 1844, ο Hosea δηλώνει ότι «μεγάλωσε στα βουνά» κατά τα πρώτα του χρόνια. Αναφέρει επίσης ότι ο πατέρας του έζησε μια ζωή «αμαρτίας και ακολασίας που θα έκανε έναν αυτοκράτορα να κοκκινίσει» μέχρι που πέθανε στα 75 του και ότι τον αγάπησε – παρόλο που τον είχε δει μόνο 3 φορές στη ζωή του. Στα πρώτα του χρόνια, ο Μάθιους ήταν για λίγο ηθοποιός θεάτρου που ονειρευόταν να γίνει κωμικός, αν και αργότερα έγινε παράνομος.
Ο Hosea πιάστηκε κάποτε να κλέβει ένα κοτόπουλο από «κάποιο σερίφη της επαρχίας του λόφου», ο οποίος στη συνέχεια αποφάσισε να κρεμάσει τον Hosea ως τιμωρία. Ευτυχώς για τον Matthews, μια ταραχή ξέσπασε στον απαγχονισμό όταν μια ομάδα ανθρώπων πίστεψε ότι η τιμωρία του ήταν άδικη. Ένας άγνωστος άνδρας ήρθε σε βοήθεια του Hosea πυροβολώντας το σχοινί και απελευθερώνοντάς τον έτσι. Στο τέλος, ο σερίφης κρεμάστηκε και ο Hosea ξέφυγε με αυτό που περιέγραψε ως «τίποτα περισσότερο από έναν πονόλαιμο».
Στα μέσα της δεκαετίας του 1870, ο Hosea συνάντησε έναν άλλο παράνομο που ονομαζόταν Dutch van der Linde σε μια φωτιά και προσπάθησε να εξαπατήσει και να ληστέψει τον Dutch, μόνο για να συνειδητοποιήσει ότι ο Dutch τον είχε κλέψει στο μεταξύ. Και οι δύο είδαν την ικανότητα που είχε ο άλλος και γέλασαν, πριν αποφασίσουν να συνεργαστούν.
Το ζευγάρι βρέθηκε στο Kettering του Οχάιο. Άρχισαν να εξαπατούν πολλούς ανθρώπους, παριστάνοντας τους διεθνείς έμπορους και παρασύροντας δώδεκα ντόπιους να επενδύσουν 300 δολάρια σε μια δήθεν πορτογαλική ναυτιλιακή εταιρεία. Τελικά ανακαλύφθηκαν και συνελήφθησαν από τον σερίφη Carmichael. Ωστόσο, στις 9 Μαρτίου 1877, οι δυο τους κατάφεραν να ξεφύγουν από το κελί τους, ληστεύοντας και δένοντας τον σερίφη στην απόδραση. Κάποια στιγμή αργότερα, οι δυο τους συνάντησαν έναν έφηβο ονόματιΆρθουρ Μόργκαν, τον οποίο πήραν υπό την προστασία τους. Ο Οσέα περιγράφει τον Άρθουρ αρχικά «παραβατή», αλλά επωφελήθηκε πάρα πολύ από την καθοδήγηση των δύο θετών πατέρων του, του Οσέα και του Ολλανδού. Αυτή η ομάδα των τριών θα επεκταθεί τελικά με τα χρόνια και θα γίνει η συμμορία Van der Linde.
Σε κάποιο στάδιο, ο Οσέα γνώρισε και ερωτεύτηκε μια γυναίκα που ονομαζόταν Μπέσυ, την οποία αργότερα παντρεύτηκε. Άφησε τη συμμορία για λίγο για να είναι μαζί της, αλλά σιγά-σιγά επέστρεψε ξανά σε αυτήν. Παρόλα αυτά, η Bessie κατάλαβε ποιος ήταν ο Hosea και οι δυο τους τελικά έμειναν μαζί, αν και πέθανε κάποια στιγμή πριν το 1899. Ο Hosea λέει ότι ήταν «μεθυσμένος για ένα χρόνο» μετά το θάνατο της Bessie.
Το 1887, η συμμορία διέπραξε την πρώτη της ληστεία τράπεζας, στην οποία συμμετείχε ο Hosea. Αυτός, ο Dutch και ο Arthur έκαναν επιδρομή στην τράπεζα των Lee και Hoyt και πήραν 5000 $ χρυσό. Μετά τη ληστεία, παρέμειναν στην πόλη, δίνοντας τα χρήματα σε ορφανοτροφεία και φτωχούς. Στα πρώτα χρόνια της, η συμμορία έκανε μια γνήσια προσπάθεια να βοηθήσει τους φτωχούς. Ωστόσο, ο Hosea τελικά απογοητεύτηκε από τη συμμορία με την πάροδο του χρόνου, όταν σταμάτησε να βοηθάει τους άλλους και αντ ‘αυτού επικεντρώθηκε στη δική του επιβίωση, εκτός από το ότι γινόταν όλο και πιο βίαιος. Παρά τις επιφυλάξεις του, ο Hosea παρέμεινε πιστό μέλος της συμμορίας.
Από το 1899, ο Hosea είναι και το πιο ανώτερο μέλος της συμμορίας και ο υπολοχαγός του Dutch. O Hosea συμβουλεύει τακτικά τον Dutch και εκτιμάται για τη σοφία του. Όσο κι αν μοιράζεται παρόμοια ιδανικά, τείνει να ευνοεί τις ειρηνικές μεθόδους για να βγάλει χρήματα και είναι πιο ρεαλιστής στην κατανόηση του τι επιφυλάσσει η συμμορία.
Χαρακτήρας
Προσωπικότητα Ο Hosea είναι ένας έξυπνος παράνομος σε επαφή με τα πνεύματά του, έχοντας εργαστεί ως καλλιτέχνης και κλέφτης για πάνω από δύο δεκαετίες. Φαίνεται να είναι ένας έξυπνος ομιλητής, που χρησιμοποιεί το μυαλό του για να μπει και να βγει από οποιαδήποτε κατάσταση. Σε αντίθεση με τον Άρθουρ ή τον Ολλανδό, ο Οσέα προτιμά να μην χρησιμοποιεί τη βία ως μέσο απόκτησης χρημάτων. Αντίθετα, ο Hosea συχνά καταφεύγει σε περίτεχνα σχέδια για να εξαπατήσει τους ανθρώπους και να τους αποσπάσει τα χρήματα, παίζοντας έναν χαρακτήρα για να αποσπάσει την προσοχή και να αφοπλίσει αυτούς που προσπαθεί να ληστέψει. Ωστόσο, ο Hosea είναι πρόθυμος να καταφύγει στη βία όταν αισθάνεται ότι είναι δικαιολογημένη, όπως όταν σκότωσε έναν άνδρα που προσπάθησε να τον ληστέψει, όταν τραβήξει όπλο στον Μπιλ και τον απειλεί και όταν εκείνος συμμετείχε στην επίθεση στο Braithwaite Manor.
Έχοντας γνωρίσει ο ένας τον άλλον τουλάχιστον από το 1877, ο Hosea έγινε το δεξί χέρι και ο πιο στενός φίλος του Dutch κατά τη διάρκεια δύο δεκαετιών συνεργασίας. Μέχρι το 1899 φαίνεται να είναι ο πιο έμπιστος υπολοχαγός του Ολλανδού, με μόνο τον Άρθουρ Μόργκαν να τον ανταγωνίζεται, αν όχι να τον ξεπερνά. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, η σχέση του με τον Dutch δοκιμάζεται κάπως, καθώς η αυξανόμενη παρρησία και η βία του Dutch αρχίζουν να έρχονται σε σύγκρουση με την προτίμηση του Hosea για την αποφυγή της βίας.
Ο Hosea φαίνεται να έχει πολλές τύψεις για τις προηγούμενες ενέργειές του στη ζωή και το πώς έβλαψαν τους ανθρώπους. Σε μια συνομιλία με τον Dutch λέει ότι η συμμορία έχει μετατραπεί σε «ένα μάτσο δολοφόνων» και σχολιάζει πώς αντιπαθεί τόσο τη δολοφονία όσο και τον εαυτό του που το ανέχεται σε μια ιστορία που λέει γύρω από τη φωτιά.
Όπως ο Ολλανδός, η συμμορία φαίνεται να βλέπει τον Hosea ως ένα είδος πατρικής φιγούρας. Ο Hosea είναι ένα από τα λίγα μέλη της συμμορίας Van der Linde που φαίνεται να είναι σεβαστό από όλα τα μέλη της, εκτός από τον Micah Bell, που τον αντιπαθεί ανοιχτά. Θεωρείται ως ένας πιο ευθυγραμμισμένος ηγέτης από τον Ολλανδό, με τον Άρθουρ να παρατηρεί ακόμη και στο ημερολόγιό του ότι αν και ο Άρθουρ αγαπά τον Ολλανδό σαν πατέρα, «αγαπά τον Hosea ακόμη περισσότερο».
Εμφανίσεις σε αποστολές
Red Dead Redemption 2
«Outlaws from the West»
«Enter, Pursued by a Memory»
«Old Friends»
«Who the Hell is Leviticus Cornwall?»
«Eastward Bound»
«Exit Pursued by a Bruised Ego»
«The Spines of America»
«A Strange Kindness»
«The New South»
«Advertising, The New American Art»
«The Fine Joys of Tobacco»
«Blessed are the Peacemakers»
«Blood Feuds, Ancient and Modern»
«The Battle of Shady Belle»
«Angelo Bronte, A Man of Honor»
«The Gilded Cage»
«Horsemen, Apocalypses»
«Country Pursuits»
«Banking, The Old American Art»
«A Fork in the Road» (Μόνο φωνή)
«Red Dead Redemption» (μόνο φωνή, καθοριστική)
Λεπτομέρειες
Ο Hosea είναι θαμμένος δίπλα στον Lenny στο Bluewater Marsh. Ωστόσο, είναι επισκέψιμα μόνο μετά το «Fleeting Joy».
Τόσο ο Hosea όσο και ο Lenny δηλώνουν σε έναν τυχαίο διάλογο ότι θα ήθελαν να ταφούν με φίλους, προοιωνίζοντας ότι θα ταφούν μαζί.
Ο Matthews μπορεί συχνά να ακουστεί να βήχει και να έχει συριγμό, οδηγώντας σε εικασίες από κάποια άλλα μέλη της συμμορίας ότι έχει κάποιο είδος πνευμονικής νόσου, κάτι που επιβεβαιώνεται περαιτέρω από τον ίδιο τον Hosea εάν ο παίκτης επιλέξει να συνομιλήσει μαζί του ενώ φτιάχνει φάρμακα στο Κεφάλαιο 3. Η φύση αυτής της ασθένειας είναι άγνωστη, αλλά από τα συμπτώματα και τον τρόπο ζωής του, το εμφύσημα θα ήταν ο πιο πιθανός ένοχος. Στο στρατόπεδο του Guarma, ο παίκτης μπορεί να μιλήσει με τον Micah, ο οποίος στη συνέχεια σχολιάζει τους πρόσφατους θανάτους των δύο μελών της συμμορίας: «Ο Hosea πέθαινε ούτως ή άλλως, αλλά ο Lenny… Ξέρεις τι λένε για περηφάνια πριν από μια πτώση».
Colter in Grizzlies West, State of Ambarino (τάφος)
Συναιτερισμοί
Van Der Linde Gang
Οικογένεια
Mac Callander (Αδελφός, νεκρός)
Ασχολία
Παράνομος
Ο Davey Callander είναι ένας ασήμαντος, νεκρός χαρακτήρας που εμφανίζεται στο Red Dead Redemption 2.
Ιστορικό
Κάποια στιγμή πριν από το 1899, ο Davey και ο αδελφός του Mac εντάχθηκαν στη συμμορία Van der Linde. Ο Davey φαίνεται να ήταν άπληστος πότης και παίκτης πόκερ, με βάση διάφορα σχόλια από τον Arthur Morgan και τον Hosea Matthews.
Γεγονότα του Red Dead Redemption 2
Κεφάλαιο Colter Ο Davey τραυματίστηκε θανάσιμα κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης ληστείας του πορθμείου στο Μπλάκγουοτερ αφού υπέστη ένα τραύμα από πυροβολισμό στο έντερο. Καθώς η συμμορία φεύγει βόρεια στο Grizzlies West, ο Davey μετά βίας επανέρχεται στη ζωή και πεθαίνει λίγο αφότου η ομάδα φτάσει στο Colter. Ο Micah πληροφορείται τον θάνατο του Davey και μετανιώνει, περιγράφοντάς τον ως «πραγματικό μαχητή».
ΚεφάλαιοBeaver Hollow Όταν ο Άρθουρ αποκαλύπτει στον Τσαρλς ότι είναι άρρωστος και πεθαίνει, ο Τσαρλς λέει στον Άρθουρ ότι έχει την ευκαιρία να επανορθώσει, σε αντίθεση με πολλά από τα άλλα μέλη της συμμορίας, συμπεριλαμβανομένων των Μακ και Davey. Συνεχίζει λέγοντας ότι τα αδέρφια ήταν ένα «κακό ζευγάρι, καθάρματα» και αυτό είναι το μόνο που ήταν και θα είναι.
Σε μια τυχαία συνάντηση με μια περιπολία των πρακτόρων του Pinkerton που ο παίκτης μπορεί να έχει ως Άρθουρ Μόργκαν στην περιοχή νότια του Άνεσμπουργκ κατά τη διάρκεια αυτού του κεφαλαίου, ένας πράκτορας της Pinkerton μπορεί να ακουστεί να φωνάζει «Πρόκειται να συμμετάσχετε με αυτούς τους Callander Brothers [στο θάνατο] » ενώ οι Pinkertons προσπαθούν να πυροβολήσουν τον Morgan. Αυτό σημαίνει ότι οι Pinkertons κατά κάποιο τρόπο έμαθαν ότι ο Davey πέθανε μετά την απόδραση της συμμορίας από το Blackwater, πιθανώς αφού βρήκαν τον τάφο του.
Εμφανίσεις σε αποστολές
Red Dead Redemption 2
«Outlaws from the West»
Λεπτομέρειες
Ο τάφος του Davey βρίσκεται στο Colter, σε ένα μικρό νεκροταφείο δίπλα σε ένα από τα σπίτια. Ο παίκτης μπορεί να αποτίσει τα σέβη του για να κερδίσει το επίτευγμα/Τρόπαιο.
Μετά το εναρκτήριο σκηνικό, το πτώμα του Davey θα σημειωθεί στον χάρτη.
Παρόλα αυτά, ο τάφος του Davey μπορεί να βρεθεί στην ίδια αποστολή, αμέσως μετά το cutscene. Πρόκειται πιθανότατα για παράβλεψη προγραμματιστή.
Κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού πόκερ με τον Lenny, ο Arthur μπορεί να αναφέρει ότι ο Davey είπε κάποτε ότι «το πόκερ χτίζει χαρακτήρα».
Το επώνυμο «Callander» είναι σκωτσέζικης καταγωγής, υποδηλώνοντας ότι ο Davey και ο Mac μπορεί να έχουν σκωτσέζικη κληρονομιά.
Το όνομα «Davey» προέρχεται από τα εβραϊκά και σημαίνει «αγαπημένος».
Ο Τσαρλς Σμιθ είναι ένας σημαντικός χαρακτήρας που εμφανίζεται στο Red Dead Redemption 2.
Ιστορικό
Γεννημένος από πατέρα Αφροαμερικανό και μητέρα ιθαγενή Αμερικανίδα, ο Σμιθ έγινε μια από τις πιο πρόσφατες προσθήκες στη συμμορία Van der Linde, ενώ έγινε μέλος περίπου 6-7 μήνες πριν από τα γεγονότα του παιχνιδιού. Δηλώνει ότι ο ίδιος και ο πατέρας του ζούσαν με τη φυλή της μητέρας του μέχρι που τους έδιωξε ο στρατός των ΗΠΑ. Η μητέρα του αιχμαλωτίστηκε από στρατιώτες μερικά χρόνια αργότερα και δεν ξαναβρέθηκε ποτέ, ενώ ο πατέρας του έπεσε σε κατάθλιψη και έγινε αλκοολικός. Σε ηλικία 13 ετών, ο Τσάρλς έφυγε και περιπλανήθηκε στη χώρα μόνος. Ένας βετεράνος επιβιωτιστής, ο Charles, εντάχθηκε στη συμμορία Van der Linde ενώ βρισκόταν στο Grizzlies, κάποια στιγμή στα τέλη του 1898.
Χαρακτήρας
Προσωπικότητα Ο Charles έχει περιγραφεί ως ένα ήσυχο και συγκρατημένο άτομο, αλλά πολύ ικανό σε ό,τι κι αν συμμετέχει, ειδικά σε αγώνες, σε βαθμό που είναι σε θέση να ανταγωνιστεί επιτυχώς με ένα άψογο ρεκόρ σε τουρνουά μάχης όπως στο Saint Denis το 1907. είναι πολύ θαρραλέος και ανιδιοτελής, παρέχοντας όποια βοήθεια μπορούσε στην κράτηση των Ινδιάνων Wapiti, σώζοντας τον Captain Monroe και τον Eagle Flies από τον στρατό των ΗΠΑ και λέγοντας στη Sadie και στον John να τρέξουν πρώτοι από τους άντρες του Micah, ενώ υποτίθεται ότι θα προλάβαινε αργότερα παρά τον βαρύ τραυματισμό του . Είναι σχεδόν πάντα ήρεμος, δείχνει ευτυχία ή θυμό μόνο σε λίγες σύντομες περιπτώσεις.
Αναμφισβήτητα το πιο αξιότιμο μέλος της συμμορίας, ο Charles είναι ψύχραιμος και απρόθυμος να σκοτώσει. Το συνεχές αίμα που χύνεται από τη συμμορία είναι τελικά αυτό που τον κάνει να απογοητευτεί από αυτό και να βοηθήσει τους Ινδιάνους Wapiti. Αποδοκιμάζει τους ανθρώπους που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μοχθηροί δολοφόνοι, όπως η αξιοσημείωτη περιφρόνηση του για τους αδελφούς Callander και τον Micah. Είναι επίσης συμπονετικός με τα άγρια ζώα και δείχνει σπάνια ορατό θυμό όταν συναντά τους λαθροθήρες που σκοτώνουν τον βίσωνα για σπορ. Περιφρονεί τον ρατσισμό, ρίχνει αμέσως στο έδαφος τον Micah επειδή τον αποκάλεσε κοκκινοδέρμη και εντυπωσιάστηκε εμφανώς από τη δίκαιη αντιμετώπιση όλων των φυλών από τον Dutch. Δείχνεται επίσης να είναι στοχαστικός και ευγενικός, θάβοντας τη Σούζαν και τον Άρθουρ αφού ανακάλυψε τα σώματά τους. Στην περίπτωση του Άρθουρ, τον έθαψε σε ένα ιδιαίτερα γραφικό σημείο με διακοσμημένη ταφόπλακα.
Τελικά, μπορεί να χαρακτηριστεί αλτρουιστής. Είναι διαθέσιμος για να βοηθήσει όποιον τον έχει βοηθήσει ή που έχει ανάγκη από βοήθεια, παρά το πόσο κακή μπορεί να είναι η κατάστασή του ή πόσο μικρό μπορεί να είναι το όφελος για αυτόν. Διδάσκει στον Άρθουρ να χρησιμοποιεί τόξο ενώ είναι ακόμη τραυματισμένος (παρά τις διαμαρτυρίες του Άρθουρ) για να σώσει τη συμμορία από βέβαιη πείνα, αναζητά προληπτικά να επανενώσει τη γερμανική οικογένεια (παρά τις διαμαρτυρίες του Άρθουρ ξανά) και άνευ όρων βοηθά τον Τζον και τον θείο να φτιάξουν το ράντσο στο Beecher’s Hope το 1907.
Ο Τσάρλς είναι επίσης συναισθηματικά απόμακρος και κοινωνικά δύστροπος. Κατά τη δική του παραδοχή, προτιμά τους ανθρώπους όταν δεν χρειάζεται να τους ακούσει. Ωστόσο, ζεσταίνεται τόσο με τον Άρθουρ όσο και με τον Τζον, δείχνοντας κυρίως μια σπάνια ορατή ευτυχία όταν επανενώθηκε με τον τελευταίο το 1907, και δηλώνει ότι έχει τελειώσει με το να είναι μόνος, για τον μοναδικό λόγο ότι μπορεί να κοιμάται πιο εύκολα τη νύχτα.
Επίσης, αισθάνεται ότι δεν κατευθύνεται, κάτι που σε συνδυασμό με την επιθυμία του για κοινωνική αλληλεπίδραση, είναι πιθανός ο λόγος για τον οποίο εντάχθηκε αρχικά στη συμμορία. Κατά τη διάρκεια μιας πιθανής συνομιλίας γύρο από τη φωτιά, ο Τσαρλς εκφράζει την έλλειψη κατανόησης της ζωής. Νιώθει ότι δεν έχει κανένα σκοπό στην ζωή του παρά μόνο να υποφέρει, και αφού σκεφτεί την απαγωγή της μητέρας του, τον αλκοολισμό του πατέρα του, την πρόωρη απόδραση από το σπίτι και την επακόλουθη ακραία μοναξιά, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Νιώθει ότι η ζωή του έχει κολλήσει στην Αμερική και αυτός είναι πιθανών ο λόγος που επιλέγει να μεταναστεύσει στον Καναδά για μια αληθινή νέα αρχή μέχρι το τέλος του παιχνιδιού.
Εμφάνιση Ο Τσαρλς έχει πολύ μυώδη δομή, η οποία συνοδεύεται από εξαιρετική δύναμη και αθλητικότητα. Έχει πολύ μακριά, μαύρα μαλλιά που ρέουν ελεύθερα, τα οποία αργότερα τα μετατρέπει σε moawk/braid, που φάνηκε μετά την επιστροφή του από την Guarma. Έχει επίσης σκούρο δέρμα και ουλές στο πρόσωπό του. Συνήθως φοράει μπλε πουκάμισο με διάστικτο λευκό σχέδιο, καφέ παντελόνι, μαύρες μπότες, όπλο, ζώνη και κολιέ, που συνοδεύεται από μαύρο χειμωνιάτικο παλτό ή μπλε μάλλινο παλτό με κουκούλα στα Κεφάλαια 1 και 2 αντίστοιχα.
Μέχρι το 1907, τα μαλλιά του έχουν επιστρέψει στο αρχικό τους στυλ που ήταν πολύ μακριά και ελεύθερα. Έχει ένα φτερό αετού κολλημένο στα μαλλιά του και φοράει ένα λευκό πουκάμισο με ρίγες με ένα ακατέργαστο καφέ γιλέκο, ένα σκούρο γκρι παντελόνι και μαύρες μπότες.
Εμφανίσεις σε Αποστολές
Red Dead Redemption 2
«Outlaws from the West»
«The Aftermath of Genesis»
«Old Friends»
«Who the Hell is Leviticus Cornwall?»
«Eastward Bound»
«Americans at Rest»
«The First Shall Be Last»
«Pouring Forth Oil IV»
«A Strange Kindness»
«An Honest Mistake»
«Magicians for Sport»
«Blood Feuds, Ancient and Modern»
«The Battle of Shady Belle»
«Horsemen, Apocalypses»
«Banking, The Old American Art»
«Fleeting Joy»
«That’s Murfree Country»
«A Rage Unleashed»
«The Fine Art of Conversation»
«The King’s Son»
«My Last Boy»
«Bare Knuckle Friendships»
«Home Improvement for Beginners»
«The Tool Box»
«A New Jerusalem»
«Uncle’s Bad Day»
«American Venom»
Λεπτομέρειες
Ο Τσαρλς είναι ο αγαπημένος χαρακτήρας του Ρότζερ Κλαρκ.
Αν ο παίκτης ανταγωνιστεί αρκετά το στρατόπεδο, ο Τσαρλς θα γρονθοκοπήσει τον Άρθουρ και θα τον πετάξει έξω από το στρατόπεδο, όπως ακριβώς ο Λένι, ο Χαβιέ, ο Μπιλ, ο Σον και ο Τζον.
Ο Τσάρλς είναι ο μόνος χαρακτήρας που επιτρέπει στον Άρθουρ να καβαλήσει το άλογό του.
Ο Τσαρλς μπορεί να φανεί να κρατά στη θήκη ένα περίστροφο Cattleman κατά τη διάρκεια του «That’s Murfree Country», προτού το πετάξει γρήγορα υπέρ του κυνηγετικού όπλου του μόλις μάθει τον προορισμό τους.
Περιστασιακά, εάν ο Άρθουρ έχει περάσει πολύ καιρό μακριά από το στρατόπεδο, ο Τσαρλς μπορεί να είναι ένα από τα μέλη της συμμορίας που μπορεί να σταλεί από τον Ολλανδό για να εντοπίσει τον Άρθουρ. Αφού βρει τον Άρθουρ, ο παίκτης έχει στη συνέχεια την επιλογή να ταξιδέψει γρήγορα πίσω στο στρατόπεδο μαζί του.
Υπάρχει ένα αχρησιμοποίητο cutscene αποστολής από το Κεφάλαιο 4 που βρίσκεται στα αρχεία υπολογιστή του παιχνιδιού. Δείχνει τον Τσάρλς να φεύγει από το στρατόπεδο έφιππος. Μέρος αυτού του cutscene μπορεί να δει κανείς στο δεύτερο τρέιλερ για το Red Dead Redemption 2 όπου λέει «Χρειαζόμαστε ένα επιπλέον όπλο». Αυτό δεν περιλαμβάνεται στην τελική έκδοση του παιχνιδιού.
Σε αντίθεση με τη Sadie, ο Charles αναφέρεται σε ένα άρθρο εφημερίδας του 1907 μαζί με τους Micah, Bill, Javier και John ως καταζητούμενο μέλος της συμμορίας Van der Linde που είναι «ακόμη ελεύθερος».
Με την έναρξη του Red Dead Redemption, μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι Pinkertons δεν εντόπισαν ποτέ τον Charles, καθώς ο John δεν είχε εντολή να τον κυνηγήσει.
Ο Bill Williamson είναι ένας επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας στη σειρά Red Dead, που εμφανίζεται ως κεντρικός χαρακτήρας και ένας από τους κύριους ανταγωνιστές στο Red Dead Redemption και ως κύριος χαρακτήρας στο Red Dead Redemption 2. Με την προσθήκη του πακέτου Liars and Cheats DLC για το Red Dead Redemption, ο Bill Williamson είναι επίσης Multiplayer χαρακτήρας που μπορεί να επιλεγεί στην ενότητα «Damnation» του Outfitter.
Ιστορικό
Ο Μπιλ Γουίλιαμσον γεννήθηκε ως Μάριον Ουίλιαμσον το 1866. Ντροπιασμένος από το μικρό του όνομα, το οποίο υποτίθεται ότι ήταν «οικογενειακό όνομα», υιοθέτησε αργότερα το όνομα «Μπιλ». Ο πατέρας του Μπιλ ήταν αλκοολικός που έχασε σιγά σιγά το μυαλό του λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, κυρίως ανακατεύοντας το ουίσκι με το moonshine. Ο Μπιλ πάντα φοβόταν ότι θα είχε την ίδια μοίρα. Κάποια στιγμή, ο Μπιλ εντάχθηκε στον στρατό και τοποθετήθηκε στο 15ο πεζικό και ισχυρίστηκε ότι είχε υπηρετήσει και στο ιππικό. Πολέμησε εναντίον των ιθαγενών της Αμερικής προτού τελικά απολυθεί για παρέκκλιση και απόπειρα δολοφονίας στις 27 Δεκεμβρίου 1892. Έζησε σκληρά για τον επόμενο χρόνο περίπου, πίνοντας πολύ και ληστεύοντας ανθρώπους στον δρόμο. Κάποια στιγμή τον λήστεψε μια «γυναίκα» (υπονοείται ότι ήταν cross-dresser). Μια μέρα το 1893, προσπάθησε να ληστέψει τον Dutch van der Linde, αλλά αιφνιδιάστηκε όταν ο Dutch απλά γέλασε. Αν και ο Bill ήταν θυμωμένος, ο Dutch τον εμψύχωσε και του έδωσε σκοπό, προσφέροντάς του μια θέση στη συμμορία Van der Linde. Παρόλα αυτά, ο Μπιλ θυμόταν ακόμα έντονα τα φρικιαστικά πράγματα που είχε δει κατά τη διάρκεια της θητείας του στον στρατό.
Για τα επόμενα 6 χρόνια ο Bill Williamson θα συνέχιζε να είναι ένοπλος της συμμορίας Van der Linde. Κατά τη διάρκεια του χρόνου του στη συμμορία, διέπραξε μια σειρά από εγκλήματα, τα οποία περιελάμβαναν ληστείες, επιδρομές, δολοφονίες, απαγωγές και διάφορες άλλες ατασθαλίες πέρα από τα σύνορα.
Μέχρι το 1899, η συμμορία είχε μετακομίσει ανατολικά στη West Elizabeth κοντά στο Blackwater, όταν ο Dutch αποφάσισε να κάνει μια φιλόδοξη ληστεία και να ληστέψει ένα σκάφος που μετέφερε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Ωστόσο, η ληστεία αποδείχθηκε καταστροφική και η συμμορία αναγκάστηκε να φύγει πιο βόρεια στα βουνά του Ambarino για να ξεφύγει από τον νόμο, εγκαταστάθηκε σε μια εγκαταλελειμμένη πόλη εξόρυξης που ονομάζεται Colter.
Χαρακτήρας
Προσωπικότητα Κατά τη διάρκεια του χρόνου του στη συμμορία Van der Linde, ο Bill Williamson ήταν πιστός στον Dutch και τη συμμορία και ήταν ένα αξιοσέβαστο μέλος, καθώς ήταν έμπειρος ως τυφεκιστής και ειδικός σε εκρηκτικά. Επειδή ο Dutch του έδωσε σκοπό, ο Bill είναι πιστός σε αυτόν και υποστηρίζει σθεναρά κάθε απόφαση του Dutch, ακόμα και όταν ο Dutch αρχίζει να τρελαίνεται. Η πίστη του Bill στον Dutch υπονοείται ότι υποκινείται τουλάχιστον εν μέρει από φόβο. όχι του ίδιου του Dutch, αλλά του τι του επιφυλάσσει το μέλλον αν καταλήξει ξανά μόνος. Αποδεικνύεται επίσης ότι οδηγείται από την επιθυμία να αποδείξει τον εαυτό του, αν και συχνά υστερεί λόγω της απερισκεψίας και της έλλειψης ευφυΐας του. Ο Μπιλ ήταν επίσης πολύ πιο ήπιος κατά τη διάρκεια του χρόνου του με τη συμμορία. Συμμετείχε οικειοθελώς στην επίθεση στο Braithwaite Manor για να σώσει τον Jack Marston, φέρεται να είχε ισχυρό δέσιμο με το άλογό του και αποδοκίμασε τον Micah που χλεύαζε τον Arthur για την ασθένειά του. Όπως και ο πατέρας του, ο Μπιλ είναι αλκοολικός και συχνά μεθάει σε σημείο λιποθυμίας, κάτι για το οποίο χλευάζεται συνήθως από τους συμμορίτες του.
Παρά την επιθετική και βαθιά βίαιη φύση του, ο Williamson φαίνεται να είναι κάπως ο περίγελος μέσα στην ίδια τη συμμορία, με τα μέλη να τον επιλέγουν συνήθως λόγω του αλκοολισμού του, της έλλειψης ευφυΐας και των λαθών που έχει κάνει. Ο ίδιος ο Μπιλ φαίνεται ενοχλημένος από αυτό, καθώς παραδέχεται στον Άρθουρ πως νιώθει ότι του φέρονται χειρότερα από τους άλλους ένοπλους. Στις πιο ευάλωτες στιγμές του, αποκαλύπτει επίσης ότι είναι αρκετά κοινωνικά αδέξιος, αναζητώντας φιλία και έγκριση από ανθρώπους όπως ο Άρθουρ και ο Κίραν. Ο Bill είναι επίσης πολύ ανασφαλής για πολλά πράγματα, ιδιαίτερα το όνομά του που είναι Marion, κάτι που λέει μόνο σε λίγα μέλη εμπιστευτικά. Σύμφωνα με τον Άρθουρ, ο Μπιλ κουβαλά ένα «μεγάλο μυστικό», αν και τι ακριβώς είναι αυτό παραμένει ανεξερεύνητο.
Αποδεικνύεται ότι έχει καλή φιλία με τον Χαβιέ Εσκουέλα (Javier Escuella), που πιθανότατα οφείλεται στο ότι και οι δύο έχουν παρόμοια επίπεδα εμπειρίας στη συμμορία και οι δύο προσβλέπουν σε μεγάλο βαθμό στους Ολλανδούς. Αυτή η φιλία εμφανίζεται όταν ο Χαβιέ θα είναι αυτός που θα σώσει τον Μπιλ από τους κυνηγούς επικηρυγμένων εάν συλληφθεί, ο Μπιλ μοιράζεται τις σκέψεις του με τον Χαβιέ για το ποιος είναι ο «αρουραίος» όταν η συμμορία άρχισε να καταρρέει, και ο Μπιλ επιλέχθηκε να φροντίζει τους τραυματίες. Και οι δύο τάχθηκαν εναντίον του Άρθουρ και του Τζον, αλλά κανένας από τους δύο δεν εντάχθηκε με τον Ντάτς, τον Μίκα, τον Κλιτ και τον Τζο για να τους κυνηγήσουν. Μέχρι το 1911, αυτή η φιλία είναι ακόμα εμφανής, καθώς ο Χαβιέ βοηθά τον Μπιλ να δραπετεύσει στο Μεξικό, παρά το γεγονός ότι κινδύνευε να τραβήξει και τον Τζον προς το μέρος του, θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο.
Όταν έφυγε από τη συμμορία, η προσωπικότητα του Μπιλ πήρε μια πιο σκοτεινή και ζοφερή τροπή. Έγινε ανήθικος, αδίστακτος, φιλόδοξος, διψασμένος για εξουσία, αυτοεξυπηρετούμενος και άπληστος. Η ειδεχθή του συμπεριφορά αποδεικνύεται μέσω αμέτρητων εγκλημάτων και εκφοβισμού, όπως εμπρησμός, απαγωγή, δολοφονία και βιασμό. Ο Μπιλ έγινε επίσης κάτι σαν άπιστος δειλός, πιθανότατα προερχόμενος από παράνοια. Ο Μπιλ δεν πολεμά ποτέ απευθείας τον Τζον, επιλέγοντας να στέλνει τους άντρες του να πολεμήσουν για να ξεφύγει από τον θάνατο.
Καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής του ως εγκληματίας, ο Μπιλ έγινε και σεβαστός αλλά και ο τρόμος στους ανθρώπους και τους εγκληματίες του New Austin, με την Bonnie να τον αποκαλεί ακόμη και «τον χειρότερο ληστή στην κομητεία». Πολλοί εγκληματίες και ληστές όπως ο Norman Deek επέλεξαν να ακολουθήσουν τον Williamson, καθιστώντας τον έναν από τους πιο επικίνδυνους και ισχυρούς εγκληματίες στην περιοχή. Κατά ειρωνικό τρόπο, στο τέλος, χωρίς την καθοδήγηση του Dutch και των υπόλοιπων συντρόφων του, ο Bill μεταμορφώθηκε σε αυτό ακριβώς που φοβόταν να γίνει.
Η Bessie Matthews είναι ένας δευτερεύων χαρακτήρας που αναφέρεται στο Red Dead Redemption 2.
Ιστορικό
Η Μπέσυ ήταν σύζυγος του Οσέα Μάθιους. Μετά τον γάμο τους, οι δυο τους προσπάθησαν για λίγο να αφήσουν πίσω τους τη ζωή του εγκλήματος, αλλά ο Οσέα τελικά παρασύρθηκε ξανά σε αυτό. Παρόλα αυτά, η Μπέσυ εξακολουθούσε να αγαπά τον Οσέα και οι δυο τους παρέμειναν μαζί.
Ο Hosea και άλλοι περιγράφουν την Bessie ως ένα ευγενικό και στοργικό άτομο. Ο Hosea τη χαρακτηρίζει ως άτομο που ήταν πολύ καλό για κάποιον σαν αυτόν. Επιπροσθέτως, εκφράζει αμφιβολίες για την ύπαρξη Θεού, θεωρώντας ότι ένας καλός άνθρωπος όπως η γυναίκα του πέθανε νωρίς, ενώ σε ένα «ελαττωματικό» άτομο όπως αυτόν, του δόθηκε περισσότερη ζωή.
Η Bessie Matthews πέθανε σε ένα απροσδιόριστο έτος μετά το 1883 και πριν από το 1899. Σε μια συνομιλία ο Οσέα δηλώνει ότι η σύζυγός του έχει φύγει για «πολλά χρόνια» υποδηλώνοντας ότι πέθανε αρκετά χρόνια πριν από το 1899, δηλαδή το αργότερο το 1897 και πιθανώς πολύ πριν από αυτό. Δηλώνει επίσης επανειλημμένα ότι ο θάνατός της ήταν ένα καταστροφικό πλήγμα για αυτόν: Σε μια συνομιλία λέει στον αιδεσιμότατο Swanson ότι ήταν συνεχώς μεθυσμένος για έναν ολόκληρο χρόνο μετά το θάνατό της και σε έναν άλλο εκμυστηρεύεται ότι η γυναίκα του, ακόμη και πολλά χρόνια μετά τον θάνατό της , είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται όταν ξυπνά κάθε μέρα και το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται καθώς τον παίρνει ο ύπνος.
Εμφανίσεις στο Red Dead Redemption 2
Η Bessie αναφέρεται μερικές φορές σε συνομιλίες από τον Hosea με άλλους χαρακτήρες. Σε ένα ταξίδι κυνηγιού για μια υποτιθέμενη αρκούδα 1000 λιβρών, ο Hosea αναφέρει την Bessie μιλώντας με τον Arthur Morgan, δηλώνοντας ότι βρίσκονταν στο Grizzlies East και στη γύρω περιοχή ενώ ήταν μαζί, μακριά από τη ζωή του εγκλήματος. Ο Hosea αναφέρει ότι γνώριζε πολύ καλά ποιος ήταν και τον αποδέχτηκε, κάτι που τους επέτρεψε να μείνουν μαζί αφού επέστρεψε στις εγκληματικές του δραστηριότητες.
Ο Jamie Gillis αναφέρει επίσης την Bessie δίπλα στην Annabelle (σε περίπτωση που ο Arthur συμφωνήσει να τον ανακτήσει για τη Mary Linton), ρωτώντας για το πού βρίσκονται οι δύο γυναίκες. Όταν άκουσε ότι και η Μπέσυ και η Άναμπελ είχαν πεθάνει, ο Τζέιμι σημειώνει ότι μπορεί να ήταν καλό που η σχέση του Άρθουρ και της Μαίρης απέτυχε, μήπως και η τελευταία είχε παρόμοια μοίρα. Ο Άρθουρ συμφωνεί απόλυτα μαζί του.
Εμφανίσεις σε αποστολές
Red Dead Redemption 2
«Exit Pursued by a Bruised Ego (αναφορά)
«We Loved Once and True III» (αναφορά)
Λεπτομέρειες
Ο Άρθουρ Μόργκαν ισχυρίζεται ότι η Μπέσυ ήταν αυτή που του έμαθε πώς να παίζει ντόμινο.
Το όνομα Bessie προέρχεται από τα εβραϊκά και σημαίνει «η υπόσχεση του Θεού» ή «Ο Θεός είναι ο όρκος μου».
Φαίνεται ότι ο Τζέιμι Γκίλις γνώριζε τη Μπέσυ όσο και την Άναμπελ, πιθανότατα όταν ήταν μικρό αγόρι.
Σε ένα ομαδικό πορτρέτο της συμμορίας Van der Linde που τραβήχτηκε ενώ ο Jack Marston ήταν βρέφος, που μπορεί να βρεθεί στο μπακάλικο του Simon Pearson στη Ρόδο στον επίλογο του παιχνιδιού, η Bessie Matthews δεν φαίνεται πουθενά, μια περίσταση που κάνει πιο πιθανό ότι είχε ήδη πεθάνει τη στιγμή που τραβήχτηκε η φωτογραφία.
Η Annabelle είναι ένας αναφερόμενος χαρακτήρας στο Red Dead Redemption 2.
Ιστορικό
Η Annabelle ήταν είτε μέλος είτε συνεργάτης της συμμορίας Van der Linde και είχε στενή σχέση με τον αρχηγό της συμμορίας, Dutch van der Linde.
Κάποια στιγμή πριν από το 1899, ο Dutch σκότωσε τον αδελφό του άλλοτε συνεργάτη του Colm O’Driscoll, ο οποίος σε αντάλλαγμα αφαίρεσε τη ζωή της Annabelle. Ο θάνατός της θα ξεκινήσει μια μακροχρόνια κόντρα μεταξύ της συμμορίας Van der Linde και των O’Driscoll Boys.
Εμφανίσεις στο Red Dead Redemption 2
Η Annabelle θα αναφερθεί πολλές φορές από τους Dutch, Hosea Matthews και Arthur Morgan σε συνομιλίες μεταξύ των τριών. Αναφέρεται επίσης δίπλα στη Bessie Matthews από τον Jamie Gillis, εάν ο Arthur συμφωνήσει να ανακτήσει τον Jamie για τη Mary Linton. Αναφέρεται αργότερα κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης μεταξύ Dutch και Colm. Ενώ ο Colm ισχυρίζεται ότι δεν του άρεσε ιδιαίτερα ο αδελφός του, ο Dutch απαντά ψυχρά ότι του άρεσε η Annabelle.
Η εκδίκηση για τον θάνατό της έρχεται τελικά αφού ο Colm συνελήφθη από την κυβέρνηση για να απαγχονιστεί και οποιεσδήποτε προσπάθειες να σωθεί από τη συμμορία του εμποδίστηκαν από τον Dutch, τον Arthur και τη Sadie Adler. Στη συνέχεια, ο Dutch μπορεί να πει στον Άρθουρ ότι ο θάνατος του Colm τον κάνει να νιώθει ότι «μπορεί επιτέλους να αποχαιρετήσει την Annabelle».
Sophia Marzocchi (Red Dead Redemption) Cali Elizabeth Moore (Red Dead Redemption 2)
Η Abigail Marston (το γένος Roberts) είναι ένας επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας της σειράς Red Dead, που εμφανίζεται ως κύριος χαρακτήρας τόσο στο Red Dead Redemption όσο και στο Red Dead Redemption 2. Με την προσθήκη του πακέτου DLC Liars and Cheats, η Abigail Marston είναι επίσης multiplayer χαρακτήρας που μπορεί να επιλεγεί στην ενότητα «Redemption» του Outfitter.
Ιστορικό
Η Abigail Marston γεννήθηκε το 1877 ως Abigail Roberts. Ορφανή, η Άμπιγκεϊλ έγινε τελικά μέλος της συμμορίας Van der Linde αφού τη σύστησε σε όλους ο «Θείος» το 1894. Ως πόρνη, κοιμήθηκε με τα περισσότερα μέλη της συμμορίας, αλλά τελικά ερωτεύτηκε τον Τζον και έμεινε έγκυος στον γιος τους Τζακ, όταν ήταν μόλις δεκαοκτώ. Αυτή και ο John απέκτησαν επίσης μια κόρη. Ο Τζον εγκατέλειψε προσωρινά τη συμμορία για περίπου ένα χρόνο όταν ο Τζακ ήταν περίπου μόλις ενός έτους, αλλά αργότερα επέστρεψε ξανά πίσω στην συμμορία. Η Άμπιγκεϊλ νοιαζόταν βαθιά για τον Τζον και προσπάθησε να τον κάνει να δείξει περισσότερο ενδιαφέρον για τον γιο τους, τον Τζακ. Αυτό οδήγησε σε διαφωνίες μεταξύ των δύο ωστόσο, καθώς ο John δεν ήταν πεπεισμένος ότι ο Jack ήταν γιος του και δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για την οικογενειακή ζωή.
«Μια ορφανή που μεγάλωσε βγάζοντας τα προς το ζην σε υπόγεια μπαρ και οίκους ανοχής στη Δύση, η Άμπιγκεϊλ είναι μια δυνατή, ευθύς γυναίκα που έχει δει πολλά στη ζωή και ξέρει τι χρειάζεται για να επιβιώσει ενάντια στις πιθανότητες.»
—Περιγραφή της Abigail από την Rockstar Games.
Χαρακτήρας
Προσωπικότητα Η Abigail φαίνεται να είναι μια μητρική και προστατευτική γυναίκα. Έχει ισχυρή θέληση, είναι ανεξάρτητη και αγαπά πολύ την οικογένειά της που μπορεί να είναι αρκετά αυστηρή μερικές φορές. Συχνά βρίσκεται σε αντίθεση με τον Τζον, αντιπαθώντας τις συνήθειες του συζύγου της να θέτει σε κίνδυνο τον εαυτό του και την οικογένεια στο όνομα της εκδίκησης και της λύτρωσης, μη θέλοντας να μείνει χήρα και το πιο σημαντικό, αφήνοντας τον γιο τους χωρίς πατέρα.
Εμφάνιση Το 1899, η Abigail είναι μια νεαρή όμορφη γυναίκα με μπλε μάτια και σκούρα καστανά μαλλιά, τα οποία έχει δεμένα σε κότσο. Όταν κοιμάται είναι πλεξούδα, κάτι που αποκαλύπτει ότι τα μαλλιά της είναι πολύ πιο μακριά από ό,τι φαίνεται στην αρχή. Η Abigail φοράει συνήθως ανοιχτό καφέ ή μπλε μπλούζα, μια φθαρμένη μαύρη ζώνη, μια σκούρα μπλε ή μια καρό πράσινη φούστα και μαύρες μπότες. Στο Colter φοράει ένα καρό γκρι και λευκό παλτό μέχρι το γόνατο, ένα γκρι μαντήλι και σκούρο καφέ γάντια με σχέδια. Στο στρατόπεδο Horseshoe Overlook φοράει συνήθως το ίδιο παλτό αλλά ξεκούμπωτο και περιστασιακά με λευκό πουκάμισο αντί για καφέ. Κατά τη διάρκεια μιας ληστείας τράπεζας στο Saint Denis, η Abigail φορά ένα μπλε φόρεμα με λευκά σχέδια, μια σκούρα μπλε ζώνη με φιόγκο, ένα μπεζ καπέλο και σκούρα μπλε γάντια.
Το 1907, η Abigail φοράει συχνά ένα μπλε καρό πουκάμισο, ένα πορτοκαλί σάλι ή καφέ μαντήλι, μια μαύρη ζώνη με μια χρυσή πόρπη, μια καφέ φούστα και μαύρες μπότες. Άλλα ρούχα που μπορεί να φοράει είναι ένα λευκό πουκάμισο και ένα μπλε σάλι με πιο κομψή φούστα και καπέλο, καθώς και ένα ολόλευκο νυφικό στο τέλος.
Η εμφάνισή της είναι σχετικά παρόμοια το 1911, όπου φοράει μια φθαρμένη καρό μπεζ και καφέ φούστα, μια σκούρα μπλε μπλούζα με ανοιχτό πράσινο πουκάμισο από κάτω, μια μαύρη ζώνη και μαύρες μπότες.
Εμφανίσεις σε αποστολές
Red Dead Redemption
«The Outlaw’s Return»
«Pestilence»
«Old Friends, New Problems»
«By Sweat and Toil»
«A Continual Feast»
«John Marston and Son»
«Wolves, Dogs and Sons»
«The Last Enemy That Shall Be Destroyed»
Undead Nightmare
«Love in the Time of Plague»
«A Civilized Man»
«On a Pale Horse» (mentioned)
Red Dead Redemption 2
«Outlaws from the West»
«Enter, Pursued by a Memory»
«Who the Hell is Leviticus Cornwall?»
«Eastward Bound»
«A Fisher of Men»
«Blood Feuds, Ancient and Modern»
«The Battle of Shady Belle»
«Angelo Bronte, A Man of Honor»
«Horsemen, Apocalypses»
«Banking, The Old American Art»
«Fleeting Joy»
«That’s Murfree Country»
«Visiting Hours»
«A Rage Unleashed»
«Red Dead Redemption»
«The Wheel»
«Simple Pleasures»
«Farming, For Beginners»
«Fatherhood, For Beginners»
«Fatherhood, For Idiots»
«Old Habits»
«Jim Milton Rides, Again?»
«Motherhood»
«The Best of Women»
«Trying Again»
«A Really Big Bastard»
«A New Future Imagined»
«American Venom»
Λεπτομέρειες:
Ο John και η Abigail μοιράζονται τα ίδια πρώτα ονόματα με τον δεύτερο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και τη δεύτερη Πρώτη Κυρία. Ο John Adams και η σύζυγός του, Abigail. Ο John και η Abigail μοιράζονται επίσης τα ίδια ονόματα με τους χαρακτήρες του Arthur Miller, Abigail Williams και John Proctor, οι οποίοι έχουν μια μυστική σχέση στο «The Crucible». Όπως και ο Edgar Ross, το ύψος της Abigail φαίνεται να διαφέρει μεταξύ των παιχνιδιών. Στο Redemption 1, ο John φαίνεται να είναι περίπου ένα κεφάλι ψηλότερος από αυτήν, ενώ η διαφορά ύψους τους δεν είναι τόσο σημαντική στο Redemption 2.
«We can't always fight nature, John. We can't fight change, we can't fight gravity, we can't fight nothin'. My whole life, all I ever did was fight...»—Dutch van der Linde
Παιχνίδι
Red Dead Redemption Red Dead Redemption 2
Παρατσούκλια
Archibald Smith Hoagy Macintosh Featherstone Chambers Aiden O’Malley Yankee
Γένος
Αρσενικό
Έτος Γέννησης
1858 (41 χρονών το 1899)
Εθνικότητα
Αμερικανός (Αγγλικής και Ολλανδικής καταγωγής)
Συνεταιρισμοί
Συμμορία Van der Linde (αρχηγός) Η συμμορία του Μίχα (1907) Η συμμορία των Ολλανδών (1911) Colm O’Driscoll (πρώην)
Τοποθεσία
Red Dead Redemption 2: Προσωρινή ● Mount Hagen (1907) Redemption: Cochinay in Tall Trees ● West Elizabeth (c. 1911)
Οικογένεια
Ανώνυμος πατέρας (νεκρός) Greta van der Linde (μητέρα) νεκρή Ανώνυμος θείος Η Susan Grimshaw (πρώην εραστής) πέθανε Η Annabelle (πρώην εραστής) πέθανε Η Molly O’Shea (πρώην εραστής) πέθανε
Ασχολία
Outlaw Gang leader Revolutionary Deputy (προσωρινά)
Ο Dutch van der Linde είναι ένας επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας της σειράς Red Dead, που εμφανίζεται ως κεντρικός χαρακτήρας και ένας από τους κύριους ανταγωνιστές του Red Dead Redemption, καθώς και ως κεντρικός χαρακτήρας και τελικά ως τριτογενής ανταγωνιστής στο Red Dead Redemption 2. Με την προσθήκη του πακέτου Liars and Cheats DLC για το Redemption, ο Van der Linde είναι επίσης ένας Multiplayer χαρακτήρας για που μπορεί να επιλεγεί στην ενότητα «Damnation» του Outfitter.
Ιστορικό
Ο Dutch γεννήθηκε το 1855 από μια γυναίκα αγγλικής καταγωγής ονόματι Γκρέτα και πατέρα ολλανδικής καταγωγής κάπου κοντά στη Φιλαδέλφεια. Ο πατέρας του πολέμησε για την Ένωση στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και πέθανε στη μάχη (πολύ υπονοούμενο ότι ήταν η Μάχη του Γκέτισμπουργκ). Λόγω του θανάτου του πατέρα του, ο Van der Linde ανέπτυξε μια ορκισμένη μνησικακία εναντίον των Νοτίων. Σε ηλικία 15 ετών, άφησε το σπίτι του καθώς ήταν ανυπάκουο παιδί και σπάνια τα πήγαινε καλά με τη μητέρα του, η οποία πέθανε το 1881 και θάφτηκε στο Blackwater, αν και ο Dutch το έμαθε αρκετά χρόνια αργότερα από έναν θείο του.
Ο Van der Linde εκτιμούσε την ελευθερία και την επανάσταση πάνω από όλα και ονειρευόταν να ζήσει μια ανεξάρτητη ύπαρξη. Για να επιτύχει αυτές τις επιθυμίες, ο Dutch άρχισε να καταφεύγει σε μια ζωή γεμάτη έγκλημα. Στα μέσα της δεκαετίας του 1870, ο Dutch συνάντησε έναν απατεώνα ονόματι Hosea Matthews σε μια φωτιά στο δρόμο προς το Σικάγο. Ο Hosea προσπάθησε να τον εξαπατήσει και να τον ληστέψει μόνο που συνειδητοποίησε ότι ο Dutch είχε κάνει το ίδιο και τον είχε κλέψει. Εντυπωσιασμένοι ο ένας από τις ικανότητες του άλλου, το ζευγάρι γέλασε και αποφάσισε να συνεργαστεί και να αντιμετωπίσει το μέλλον μαζί, ιδρύοντας τη διάσημη συμμορία Van der Linde.
Ο Dutch και ο Hosea βρέθηκαν αργότερα στην πόλη Kettering του Οχάιο, όπου οι δυο τους υποδύθηκαν τους διεθνείς εμπόρους, οδηγώντας δώδεκα ντόπιους να αγοράσουν μετοχές αξίας $300 σε μια φανταστική πορτογαλική ναυτιλιακή εταιρεία. Δυστυχώς τελικά ανακαλύφθηκαν και συνελήφθησαν από τον σερίφη Carmichael. Στις 9 Μαρτίου 1877 το ζευγάρι κατάφερε να δραπετεύσει από το κελί του με άγνωστα μέσα, δένοντας και ληστεύοντας τον σερίφη κατά την διαδικασία.
Αργότερα το ίδιο έτος, ο Dutch και ο Hosea συνάντησαν ένα 14χρονο ορφανό του δρόμου, τον Arthur Morgan. Το ζευγάρι αποφάσισε να πάρει το αγόρι υπό την προστασία του. Διδάσκοντάς του πώς να διαβάζει, να γράφει, να κυνηγά, να πολεμά, να πυροβολεί και να ιππεύει, ο Άρθουρ έγινε ο πρώτος προστατευόμενος τους και μαζί με τον Hosea και τον Dutch, το τρίο θα αποτελούσε την παλιά φρουρά της συμμορίας Van der Linde. Εκείνη την εποχή, ο Dutch συνδέθηκε ρομαντικά με μια γυναίκα που ονομαζόταν Susan Grimshaw, η οποία έγινε επίσης μέλος της συμμορίας. Αργότερα τερμάτισε τη σχέση του με τη Σούζαν καθώς γνώρισε και ερωτεύτηκε βαθιά μια γυναίκα που ονομαζόταν Άναμπελ.
Λίγο καιρό αργότερα, ο Van der Linde συνάντησε τον διαβόητο παράνομο Colm O’Driscoll και αρχηγό της δικής του συμμορίας The O’Driscoll Boys. Οι δυο τους διατήρησαν μια χαλαρή και ανήσυχη συνεργασία καθώς ο Ολλανδός αντιπαθούσε τον τρόπο με τον οποίο ο Colm αντιμετώπιζε τους δικούς του άντρες ως αναλώσιμους, ενώ ο Colm χλεύαζε επίσης τον Van der Linde για τη φιλοσοφία του να κάνει έναν «καλύτερο κόσμο». Αν και ο ακριβής λόγος είναι άγνωστος, ο Dutch έσπασε την εκεχειρία και σκότωσε τον αδελφό του Colm. Σε αντίποινα ο Colm δολοφόνησε την Annabelle, κάτι που άφησε τον Dutch πολύ θυμωμένο και συντετριμμένο για τον θάνατό της. Αυτό το γεγονός έκανε τον Dutch και τον Colm να γίνουν αιώνιοι εχθροί και πυροδότησε μια χρόνια βεντέτα μεταξύ των δύο αντίπαλων συμμοριών.
Το 1885, ο Dutch συνάντησε μια ομάδα ντόπιων του Ιλινόις που προσπάθησαν να λιντσάρουν ένα 12χρονο αγόρι που ονομαζόταν John Marston, το οποίο είχε πιαστεί να τους κλέβει. Ο Dutch παρενέβη για να σώσει τη ζωή του αγοριού και τον παρέσυρε στη συμμορία. Ο Dutch δίδαξε στον John πώς να διαβάζει, να γράφει, να πολεμά, να πυροβολεί και να ιππεύει όπως ακριβώς είχε κάνει στο παρελθόν με τον Arthur. Με τον καιρό ο Dutch και ο Hosea άρχισαν να θεωρούν τους Arthur και John ως τους αγαπημένους τους «γιους».
Το 1887, ο Dutch οδήγησε την συμμορίας στην πρώτη μεγάλη ληστεία τράπεζας μαζί με τον Hosea και τον νεαρό Arthur. Στις 2 η ώρα, το τρίο εισέβαλε στην τράπεζα των Lee και Hoyt και κράτησε σε ομηρία το προσωπικό και τους πελάτες. Το αποτέλεσμα της ληστείας ήταν η συμμορία να αποχωρήσει με 5000 $ σε χρυσό. Μετά τη ληστεία παρέμειναν στην πόλη. Πηγαίνοντας σε παράγκες και ορφανοτροφεία μοιράζοντας χρήματα. οραματίζονται τους εαυτούς τους ως φιγούρες του «Ρομπέν των Δασών» κατά τη διαδικασία. Ήταν περίπου αυτή την περίοδο όπου ο Dutch έγινε καταζητούμενος και κέρδισε ένα τίμημα για το κεφάλι του.
Το 1893, ο Dutch συνάντησε έναν μεθυσμένο βετεράνο ονόματι Bill Williamson που προσπάθησε να τον ληστέψει. Ωστόσο, ο Dutch απλά γέλασε μαζί του και με την άτακτη συμπεριφορά του, κάτι που εξόργισε τον Bill στην αρχή, αλλά ο Dutch τον ενθάρρυνε και τον παρέσυρε στη συμμορία. Αν και ο Μπιλ δεν είχε συμβατική νοημοσύνη, ο Ολλανδός άρχισε να εκτιμά την πίστη του.
Το 1895, ο Dutch έκλεβε μερικά κοτόπουλα και συνάντησε έναν νεαρό Μεξικανό εξόριστο ονόματι Javier Escuella που προσπάθησε να κάνει το ίδιο. Μόνος και πεινασμένος, ο Dutch τον τάισε, τον τύλιξε με ζεστά ρούχα και σύντομα τον ενέταξε στη συμμορία. Ο Javier άρχισε να εκτιμά και να ειδωλοποιεί τη φιλοσοφία του Dutch και έγινε ένα από τα πιο πιστά μέλη του.
Ένα βράδυ, ο Dutch και ο Hosea πήγαν σε ένα μπαρ στη Βόρεια Ελίζαμπεθ, όπου συνάντησαν έναν νεαρό Ιρλανδό ονόματι Sean MacGuire, ο οποίος καρφώθηκε στο φανταχτερό ρολόι τσέπης του. Με υπερβολική αυτοπεποίθηση ακολούθησε το ζευγάρι σε ένα στενό και προσπάθησε να τους ληστέψει. Ο Dutch και ο Hosea απλώς γέλασαν μαζί του καθώς ο Sean ανακάλυψε ότι τον είχαν εντοπίσει νωρίτερα και έβγαλαν τις σφαίρες από το όπλο του. Παραδόξως, αντί να τον σκοτώσουν, πήραν τον Σον στη συμμορία.
Εκείνη την εποχή, ο Dutch ήταν ένας αλτρουιστής και ιδεαλιστής απατεώνας, πιστεύοντας ότι η συμμορία μπορούσε να κάνει τη διαφορά στον κόσμο. Έπλασε τον εαυτό του σε μια φιγούρα σαν τον Ρομπέν των Δασών, παίρνοντας χρήματα από τους πλούσιους που τα είχαν άφθονα και τα έδινε στους φτωχούς και άπορους που τα είχαν ανάγκη. Έβλεπε τον εαυτό του ως σύμβολο της Άγριας Δύσης στη ρομαντικοποιημένη της μορφή, και ως ανθρωπιστικός υπερασπιστής του λαού, αντιτιθέμενος στον κυβερνητικό έλεγχο και την εταιρική εκμετάλλευση ενώ υποστηρίζει την ατομική ελευθερία και τιμωρεί τη γενική ανθρώπινη σκληρότητα και εγωισμό. Η ρομαντική του εικόνα και το χάρισμά του ενέπνευσαν τη συμμορία του να πιστέψει στο αναρχικό του όραμα για μια «άγρια ουτοπία» και ήταν στο όνομα του Dutch και του σκοπού του που διέπραξαν πολλά βίαια εγκλήματα, όπως φόνο και ληστεία. Μέχρι το 1899, ο Dutch είχε αρχίσει διστακτικά να συνειδητοποιεί ότι ο τρόπος ζωής που αγαπούσε γινόταν γρήγορα μια ολοένα και πιο μη ρεαλιστική πρόταση και ότι οι μέρες της Άγριας Δύσης πλησίαζαν στο τέλος τους, όσο κι αν προσπαθούσε να το αποτρέψει.
Το 1898, ο Dutch προσπάθησε να πουλήσει λίγο κλεμμένο χρυσό, κάτι που ενόχλησε τους ντόπιους. Η συμφωνία πήγε πιο νότια και παραλίγο να τον σκοτώσει σε έναν καυγά στο μπαρ στο Crenshaw Hills. Ευτυχώς ο Dutch σώθηκε από έναν παράνομο καριέρας ονόματι Micah Bell, ο οποίος έγινε δεκτός στη συμμορία. Ενώ ο Dutch έτρεφε ιδιαίτερη συμπάθεια προς τον Micah, ο Hosea και ο Arthur τον βρήκαν εριστικό, απερίσκεπτο και σκατοκέφαλο.
Χαρακτήρας
Φιλοσοφία Ο Dutch φαίνεται να έχει μια φιλοσοφία παρόμοια με άλλους χαρακτήρες στο έπος του Red Dead Redemption. Ο Dutch έχει μια αναρχική κοσμοθεωρία και φαίνεται να θέλει έναν κόσμο που να πηγαίνει κάπου στα πρότυπα μιας Hunter-Gatherer Society, έναν κόσμο που αντιτίθεται στην τεχνολογία και τον κυβερνητικό έλεγχο, όπου κάποιος πρέπει να αγωνιστεί για να επιβιώσει, αλλά μπορεί επίσης να ζήσει με τον τρόπο ζωής που επιλέγει, απαλλαγμένος από οποιουσδήποτε κανόνες; έναν κόσμο όπου οι άντρες ζουν πολύ όπως ζούσαν στην παλιά (εξιδανικευμένη) Άγρια Δύση. Ο Dutch δείχνει μια κοινή αηδία και περιφρόνηση για τις «πολιτισμικές» πόλεις όπως το Blackwater ή τα βιομηχανικά αστικά κέντρα όπως το Saint Denis, καθώς αυτές οι τοποθεσίες χρησιμεύουν ως μνημεία της τεχνολογικής και βιομηχανικής προόδου και της τάξης, της συμμόρφωσης και της ειρήνης που επιβάλλεται από την κυβέρνηση, με όλα τα οποία ο Dutch αντιτίθεται βίαια. Ο Van der Linde θεωρεί την τεχνολογική και βιομηχανική πρόοδο ως μεθόδους με τις οποίες η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να ασκήσει εξουσία και έλεγχο στον γενικό πληθυσμό, ειδικά σε ομάδες ανθρώπων που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, όπως οι ιθαγενείς Αμερικανοί και εκείνοι που ζουν στη φτώχεια.
Η φιλοσοφία του Dutch είναι αντιδραστική, επιθυμώντας την επιστροφή στους παλιότερους τρόπους. Ενώ η Νέα Δύση του 20ου αιώνα προωθεί την ένδυση, την τεχνολογία, την κουλτούρα και τον πολιτισμό, ο Ολλανδός φαίνεται να θέλει να επιστρέψει στην Παλαιά Δύση του 19ου αιώνα, η οποία προωθεί την επιβίωση, την πειθαρχία, την επινοητικότητα και τη φυσική κατάσταση χρησιμοποιώντας δεξιότητες και θάρρος για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες. Καθώς η κουλτούρα στη δύση προχωρά προς μια μοντερνιστική άποψη που επαινεί και επιβραβεύει την αναγκαστική συμμόρφωση, ενσωμάτωση, τάξη και απασχόληση σε μεγάλη κοινωνική κλίμακα, ο Van der Linde θα προτιμούσε οι άνθρωποι να παραμείνουν πολιτισμένοι εκεί που είναι και να επιτρέψουν στην Παλαιά Δύση να επιβιώσει με τον τρόπο τον οποίο έχει συνηθίσει και αν η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση δεν επιτρέψει σε αυτόν ή στους ανθρώπους του να ζήσουν τη ζωή τους όπως θέλουν, θα αγωνιστεί για το δικαίωμά του να ζει όπως θέλει.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μεγάλη έμφαση που δίνει ο Dutch στις προσωπικές αξίες όπως η ελευθερία, η ισότητα, η πολιτιστική ανοχή και ο φυσικός νόμος ευθυγραμμίζεται με τις ιδέες του Διαφωτισμού που περιέλαβαν το κίνημα της Εποχής του Διαφωτισμού κατά τον 18ο αιώνα. Πολλά από τα μοντέλα και τις θεωρίες που προτάθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι ρεύματα σκέψης που ο Dutch χρησιμοποιεί συχνά για να μοιραστεί τις πεποιθήσεις του. Ο Van der Linde είναι ιδιαίτερα συχνός χρήστης του Κοινωνικού Συμβολαίου, το οποίο είναι ένα μοντέλο εξέτασης διαφωτισμού που χρησιμοποιείται για να τονίσει πώς τα άτομα σε μια κοινωνία παραδίδουν τις ελευθερίες τους σε μια ανώτερη δύναμη ή εξουσία. Η κοσμοθεωρία του Dutch δηλώνει ότι ο νόμος και η πολιτική τάξη δεν είναι ούτε φυσικές ούτε εξαρτώμενες από την κυβέρνηση και ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι καθολικά και αναπαλλοτρίωτα. Ο Dutch συχνά θρηνεί για το ότι στην ολοένα και πιο εκσυγχρονισμένη Αμερική, τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες πρέπει να θυσιαστούν σε μια αρχή που θεωρεί άπληστη, ανέντιμη, εκμεταλλευτική και προκατειλημμένη. Η Παλιά Δύση είναι το τέλειο περιβάλλον για μια κοινωνία που βασίζεται στα φυσικά δικαιώματα, γι’ αυτό ο Dutch αντιτίθεται βίαια σε οτιδήποτε απειλεί να τερματίσει αυτόν τον τρόπο ζωής.
Προσωπικότητα Ο ίδιος ο Dutch αποδεικνύεται ότι είναι ένας ανελέητος δολοφόνος που δικαιολογεί τη δολοφονία αθώων ανθρώπων ή νομικών ως τρόπο καταπολέμησης της διαφθοράς της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Παρά τους βάναυσους τρόπους του, ο Dutch είναι μορφωμένος και, σε αντίθεση με πολλούς παρανόμους, πιστεύει ειλικρινά ότι διαπράττει αυτά τα εγκλήματα για ιδεαλιστικούς λόγους και όχι για απληστία. Ο αντικυβερνητικός και φιλοατομικός ιδεαλισμός του, σε συνδυασμό με το φυσικό του χάρισμα, προσέλκυσαν οπαδούς ανθρώπων που είχαν καταπιεστεί από την κοινωνία στην οποία ζούσαν. Αρκετά μέλη της συμμορίας ήταν ορφανά, από μειονότητες, μέθυσοι της πόλης, πρώην ιερόδουλες και άλλοι χαμηλού επιπέδου άνθρωποι, άνθρωποι που ένιωθαν ότι δεν είχαν κανένα σκοπό μέχρι που μπήκαν στη συμμορία και ο Dutch τους έδωσε έναν. Αυτό δημιούργησε μια ισχυρή αίσθηση ενότητας μέσα στη συμμορία και μια μεγάλη αίσθηση πίστης στους Ολλανδούς.
Παρά το γεγονός ότι μερικές φορές ήταν μάλλον βάναυσος στις μεθόδους του, ο Dutch αστειευόταν συχνά με τους συμμορίτες του και είχε μια ευγενική, παιχνιδιάρικη διάθεση. Έκανε συχνά παρακινητικές ομιλίες για να ενθαρρύνει τη συμμορία να συγκεντρωθεί σε περιόδους δυσκολίας, ενώ κήρυττε ότι η «αφοσίωση» και η «πίστη» ήταν από τις υψηλότερες και πιο αξιόπιστες αρχές. Πριν από τον θάνατο του Οσέα, συχνά συμβουλεύονταν αυτόν και τον Άρθουρ για σημαντικές αποφάσεις, θέτοντας το σε συζήτηση και ψηφοφορία μεταξύ των τριών τους όταν αποφάσιζαν για την κατεύθυνση της συμμορίας, δείχνοντας πόσο νόημα είχαν οι απόψεις τους για αυτόν.
Στο απόγειο της δύναμής του, ο Dutch επέδειξε γνήσια συμπόνια για τους συμμορίτες του και τους αντιμετώπιζε ως μέλη της οικογένειας με τρόπο που τους έκανε να αισθάνονται ότι τους εκτιμούσαν. Τους επαίνεσε για την ανθεκτικότητα και την ικανότητά τους και τους ευχαρίστησε για την πίστη και το έργο τους. Φρόντισε να τους προμηθεύσουν, να τους ταΐσουν και να τους προφυλάξουν. Η γενναιοδωρία του τον έκανε αγαπητό σε νέα μέλη, πολλά από τα οποία γνώριζαν λίγα παρά μόνο σκληρότητα, πόνο και αγώνα. Η ικανότητά του να πιστεύει στους άλλους και να τους βοηθά να πιστεύουν στον εαυτό τους ήταν με τη σειρά του ανταποδοτική. Ο Dutch χρησιμοποίησε ένα εξαιρετικά ευέλικτο σύστημα διοίκησης εντός της συμμορίας. Αν και απαίτησε από τα μέλη να έχουν πίστη και να δώσουν από το μερίδιό τους για τη συμμορία στο σύνολό της, τα ενθάρρυνε επίσης να είναι ο εαυτός τους καθώς και να χρησιμοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους για να βελτιστοποιήσουν τα δικά τους ταλέντα και δεξιότητες. Στα καλύτερά του, ο Dutch διοικούσε μια ισορροπημένη ηγεσία που όχι μόνο απαιτούσε από τους οπαδούς να έχουν δομή και πειθαρχία, αλλά τους επέτρεπε επίσης να εκφράσουν την ελευθερία και την ατομικότητα. Είχε απόλυτη πίστη στη συμμορία του για να ξεπεράσει σχεδόν κάθε κατάσταση ανεξάρτητα από τις πιθανότητες και θεωρούσε τους πιο ικανούς υπολοχαγούς του, όπως τον Άρθουρ Μόργκαν και τον Τζον Μάρστον, ως τον συλλογικό του άσο στο μανίκι.
Σε όλη του τη ζωή, ο Van der Linde επέδειξε απίστευτο θάρρος, αν και μέχρι το 1899, η αφοβία του συχνά επικαλύπτονταν με απερισκεψία. Είτε αντιμετώπιζε αρχηγούς αντιπάλων συμμοριών, ισχυρούς άνδρες ή δυνάμεις επιβολής του νόμου, ο Dutch δεν είχε κανένα ενδοιασμό να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε τέτοιο αντίπαλο κατά μέτωπο και μπροστά στον επικείμενο κίνδυνο και τα πυρά, συχνά στεκόταν μπροστάρης στη συμμορία του. Έδειξε αυτό το θάρρος κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης στο Braithwaite Manor, όπου πλησίασε το Manor που ήταν γεμάτο με ένοπλους κατευθείαν παρόλο που βρισκόταν στη γραμμή των πυρών και αναζήτησε λίγη κάλυψη κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής πυρών που ακολούθησε. Όταν αντιμετώπισε τον Leviticus Cornwall και τους ενόπλους του, από τους οποίους βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής, έκανε μια απλή συνομιλία μαζί του προτού τον πυροβολήσει και τον σκοτώσει επί τόπου.
Αν και δεν επιβεβαιώθηκε, ορισμένοι έχουν υποστηρίξει ότι η διάσειση και ο τραυματισμός στο κεφάλι που υπέστη ο Dutch στο τρόλεϊ μετά την αποτυχημένη ληστεία τράπεζας στο Saint Denis μπορεί να επηρέασε την προσωπικότητά του. Αυτό υπονοείται επίσης από τη συνεχή αμφισβήτηση του εάν ο Dutch είναι πραγματικά καλά μετά τον τραυματισμό του Arthur.
Η ανελέητη καταδίωξη των Pinkertons μαζί με τη συνεχώς αυξανόμενη πίεση από τον πολιτισμό που αντιμετώπισε η συμμορία Van der Linde κατά τους τελευταίους μήνες της άρχισαν να επηρεάζουν τον Dutch. Οδηγήθηκε περισσότερο από το εγώ του, τα χρήματα και την εκδίκηση, αρχίζοντας να περιφρονεί εντελώς όποιον τον αμφισβήτησε. Η σύγκρουση με το τρόλεϊ και ο πιθανός τραυματισμός στο κεφάλι επιδείνωσαν περαιτέρω αυτό το θέμα του, με αποτέλεσμα ο Ολλανδός να γίνει σταδιακά ακόμη πιο αδίστακτος και απερίσκεπτος. Καθώς η συμπεριφορά του γινόταν πιο επιθετική, βίαιη και ακανόνιστη, το ίδιο έκαναν και τα σχέδιά του. Ο Ολλανδός σκότωσε σκληρά ισχυρές φυσιογνωμίες όπως ο Angelo Bronte και ο Leviticus Cornwall αποκλειστικά και μόνο για εκδίκηση, χωρίς να λάβει υπόψη το αποτέλεσμα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την προηγούμενη ιδεολογία του ότι «η εκδίκηση ήταν ένα ανόητο παιχνίδι» καθώς και εξαπέλυσε μια πλήρη επίθεση εναντίον του διυλιστηρίου πετρελαίου της Cornwall’s oil και απόπειρα ληστείας τρένου που μετέφερε μισθοδοσία του στρατού. Αυτές οι δολοφονίες εκδίκησης και οι εξαιρετικά επιθετικές και καταστροφικές καταστάσεις αύξησαν τελικά την προσοχή των αρχών επιβολής του νόμου και οδήγησαν σε πιο επικίνδυνες συνέπειες για τη συμμορία στο σύνολό της.
Μετά την καταστροφική ληστεία τράπεζας στο Saint Denis, ο Dutch άρχισε να σφίγγει τη συμμορία και οδήγησε την εκτίμησή του για την πίστη του στα άκρα, χαρακτηρίζοντας όποιον τον αμφισβήτησε ως «άπιστο» και μείωσε τις ελευθερίες των άλλων μελών της συμμορίας του που κάποτε είχαν. Αυτό τον διευκόλυνε να παίρνει επίπεδες και απόλυτες αποφάσεις που καθορίζουν την πορεία της συμμορίας χωρίς να δέχεται καμία συμβολή ή κριτική από αυτούς που ηγούνταν, κάνοντας την ηγεσία του όλο και πιο δεσποτική. Σε αντίθεση με πριν, ο Dutch άρχισε να εκτιμά τις απόψεις του Arthur και του John όλο και λιγότερο. καθώς οι δυο τους επέκριναν συχνά τη λήψη των αποφάσεών του. Αντίθετα, ο Dutch συμβουλεύτηκε αποκλειστικά τον Micah, κάποιον που δεν αμφισβήτησε ποτέ τη λήψη των αποφάσεών του και αντίθετα τον ενθάρρυνε ενεργά και στάθηκε πιστά δίπλα του, ανεξάρτητα από το τι αποφάσιζε. Κάθε φορά που ένα μέλος της συμμορίας αμφισβητούσε τις ενέργειες του Dutch, θα έβλεπε αμέσως μια τέτοια ενέργεια ως προδοτική και το άτομο που το έκανε ως απειλή.
Ο Dutch αναφερόταν συνήθως στον John Marston και τον Arthur Morgan ως αδέρφια ή γιους του, με τον Dutch και τον Hosea να γίνονται πατρικές φιγούρες και για τους δύο, εφαρμόζοντας μια οικογενειακή σχέση με τα μέλη της συμμορίας και πολλά χρόνια. Ωστόσο, καθώς ο Ολλανδός έγινε πιο ασταθής και παρανοϊκός, ο Άρθουρ και ο Τζον άρχισαν να αμφισβητούν την ηγεσία και τις αποφάσεις του, με αποτέλεσμα οι Ολλανδοί να γίνονται όλο και πιο αγανακτισμένοι καθώς και καχύποπτοι για τα κίνητρά τους. Η παράνοια και η περιφρόνησή του για τους «άπιστους» φαίνονται όταν ο Dutch αφήνει τον John και τον Arthur να πεθάνουν σε δύο αντίστοιχες καταστάσεις, καθώς και όταν αφήνει τον John να συλληφθεί από τον Pinkertons κατά τη διάρκεια της ληστείας τράπεζας στο Saint Denis.
Με τον Άρθουρ, αποδεικνύεται ξεκάθαρα ότι ο Dutch τον άφησε εσκεμμένα να πεθάνει ενώ λήστευε την Cornwall Kerosene & Tar. Όταν ο Άρθουρ καθηλώθηκε και επρόκειτο να σκοτωθεί από έναν στρατιώτη, ο Ντάτς έριξε μια ματιά στην κατάσταση και απομακρύνθηκε. Λίγα λεπτά αργότερα ο Άρθουρ τον φέρνει αντιμέτωπο με το θέμα, ο Dutch γρήγορα το αρνείται και απορρίπτει το σχόλιο του Άρθουρ, ενώ του λέει να μην είναι «ανόητος». Στην περίπτωση του John, ο Van der Linde εξοργίστηκε κρυφά που ο Marston ήθελε να φύγει από τη συμμορία με την οικογένειά του. Αυτό ήταν απόδειξη της απιστίας στα μάτια του Dutch και η ενέργειά του να εγκαταλείψει τον John, να πει ψέματα στον Arthur για τις συνθήκες και στη συνέχεια να το αρνηθεί όταν ήρθε αντιμέτωπος με τον John, προσθέτει στα παραδείγματα της τάσης του να χάνει το ενδιαφέρον του για όποιον δεν τον ακολουθούσε τυφλά. . Χρόνια αργότερα, όταν συνειδητοποίησε ότι ο Marston δεν τον πρόδωσε ποτέ, ο Dutch παραδέχτηκε στον John ότι έκανε ένα λάθος, αλλά αμέσως και απερίσκεπτα απέκρουσε την προδοσία λέγοντας «Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είμαι άγιος».
Η ηθική και φιλοσοφική υποκρισία του Dutch μπορεί να παρατηρηθεί ήδη από το 1899. Παρά το γεγονός ότι αντιτίθεται σθεναρά στην πολιτιστική, τεχνολογική και βιομηχανική πρόοδο, ο Dutch επωφελείται τα μέγιστα από τις σύγχρονες εφευρέσεις από οποιοδήποτε άλλο μέλος συμμορίας. Τα ρούχα του είναι συχνά πολύ πιο κομψά από οτιδήποτε άλλο φοράει η υπόλοιπη συμμορία (εκτός από τη Μόλι). Παίζει κομμάτια σε έναν φωνογράφο μέσα στη σκηνή του και συχνά βρίσκεται να διαβάζει στο στρατόπεδο (το μόνο μέλος της συμμορίας που διαβάζει περισσότερο από αυτόν είναι η Mary-Beth). Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι ο Dutch έχει μια τόσο καλά ανεπτυγμένη φιλοσοφία για να πιστέψει και να κηρύξει στη συμμορία του καταδεικνύει ένα εκπληκτικό επίπεδο διανόησης, φιλοσοφίας και κουλτούρας από την πλευρά του. Όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του ίδιου του πολιτισμού στον οποίο αντιτίθεται.
Μέχρι το 1911, η υποκρισία του Dutch έχει γίνει ακόμη πιο εμφανής, τόσο το άλογό του όσο και τα περίστροφά του σε αυτό έχουν εξαφανιστεί. Αντίθετα, έχουν αντικατασταθεί από ένα αυτοκίνητο και ένα ημιαυτόματο πιστόλι και μία καλά εφοδιασμένη βιβλιοθήκη και γραφομηχανή που μπορεί να βρει κανείς στη φωλιά του. Αυτή την υποκρισία παρατηρεί και επισημαίνει ο θείος. Ο οποίος παρατήρησε κάποτε ότι ο Ολλανδός δεν αγωνίζεται για το δικαίωμα να επιδιώκει «μια καλύτερη ζωή» ως ξεχωριστό άτομο με τις δικές του προσωπικές ελευθερίες, αλλά για αυτό που ο Ολλανδός πιστεύει μονολιθικά ότι είναι «μια καλύτερη ζωή».
Μια απόδειξη για το πόσο ο Ολλανδός εκτιμά την πίστη μπορεί να φανεί στη σχέση του με τον Micah Bell. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών της συμμορίας Van der Linde, ο Micah έγινε ο πιο έμπιστος σύμβουλος του Dutch. Σε αντίθεση με τον Άρθουρ, ο Μίκα δεν αμφισβήτησε ποτέ ανοιχτά καμία από τις ενέργειες του Dutch, όποιες κι αν ήταν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Dutch να εμπιστεύεται τόσο πολύ τον Micah, που όταν αποκαλύφθηκε ότι ο τελευταίος ήταν ο κατάσκοπος Pinkerton, ο Dutch δεν μπορούσε να το πιστέψει, ακόμη και αφού ο Micah πυροβόλησε και σκότωσε τη Susan Grimshaw μπροστά του. Ούτε ο Άρθουρ που επαναλάμβανε την αλήθεια με την ετοιμοθάνατη ανάσα του θα διέλυε τη δυσπιστία του Ντάτς, αν και την ταρακούνησε ελαφρώς καθώς ο Ντάτς φαινομενικά εγκατέλειψε τον Μίκα και τον αγνόησε αφού ο τελευταίος προσπάθησε να τον πείσει να φύγει μαζί του όταν άρχισε να το αντιλαμβάνεται κάπως. Μόνο χρόνια αργότερα ο Dutch θα συμβιβαζόταν τελικά με την προδοσία και την ακριβή εκδίκηση του Micah πυροβολώντας τον.
Μέχρι το 1911, ο άλλοτε ιδεαλιστής απατεώνας είχε χειροτερέψει πλήρως σε έναν παραληρηματικό μανιακό και βίαιο δολοφόνο που γνώριζε κρυφά ότι όλα τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε δεν είχαν αλλάξει τίποτα για την κυβέρνηση ή την κοινωνία. Στις τελευταίες του στιγμές ο Dutch εξέφρασε τύψεις για τις πράξεις του, παρομοίασε τον εαυτό του με τέρας και λέγοντας στον John ότι δεν μπορούσε να σταματήσει να παλεύει για τις ιδέες του παρά τη ματαιότητα τους, θρηνώντας ότι δεν ήταν σε θέση να πολεμήσει τη φύση ενός μεταβαλλόμενου κόσμου και ταυτόχρονα δεν μπορούσε να πολεμήσει τη φύση του εαυτού του για να σταματήσει. Πριν αυτοκτονήσει, ο Dutch είπε στον John «Ο χρόνος μας πέρασε». Αυτό σήμαινε, επιτέλους, την τελική του αποδοχή ότι η Παλαιά Άγρια Δύση και ο τρόπος ζωής που αντιπροσώπευε κάποτε είχε φτάσει στο τέλος της και τη θέλησή του να ζήσει μαζί της.
Εμφάνιση
Προ-1899 Όπως φαίνεται σε μια παλιά φωτογραφία στο βαγόνι του Άρθουρ Μόργκαν, ο Dutch φαίνεται να είναι καθαρός ξυρισμένος και με πιο μακριά μαλλιά στο πίσω μέρος.
1899 Το 1899, ο Dutch παρουσιάζεται ως ένας μέσος σωματότυπος άνδρα ύψους περίπου 182.88 cm με ένα παχύ, μαύρο μουστάκι και μούσι κάτω από τα χείλη του, καστανά μάτια και μαύρα, λεία μαλλιά που γυρίζουν σε μπούκλες το τέλος. Εμφανίζεται πάντα με κομψά κοστούμια ή φανταχτερά ρούχα, συχνά φορώντας ένα μαύρο και κόκκινο γιλέκο με λευκό πουκάμισο με ρίγες, με χρυσές αλυσίδες στο γιλέκο του, μερικές φορές με ένα έξυπνο μαύρο σακάκι και πιο συχνά ένα μαύρο καπέλο. Κατά τη διάρκεια της ληστείας της τράπεζας του Saint Denis, φορά ένα λευκό πουκάμισο και κόκκινο γιλέκο με ένα μακρύ, μαύρο φράκο με κόκκινη φόδρα. Ενώ βρίσκεται στην εξορία στο Guarma, η εμφάνισή του γίνεται απεριποίητη. έχει μακρόστενο μουστάκι και σχηματίζει κολοβώματα γύρω από το πρόσωπό του, ενώ το λευκό του πουκάμισο και το κόκκινο γιλέκο που φορούσε για τη ληστεία του έγιναν χαλαρά και κουρελιασμένα. Μετά την επιστροφή στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εμφάνιση του Dutch επιστρέφει σε αυτό που ήταν πριν. Κατά τη διάρκεια του πρώτου κεφαλαίου φοράει μαύρο χειμωνιάτικο παλτό μέχρι το γόνατο και γάντια και όταν παρευρίσκεται στο πάρτι του δημάρχου, φοράει ένα μαύρο τριπλό κοστούμι και ένα καπέλο, αλλά με το παπιγιόν και το γιλέκο του να είναι off -λευκό ασημί.
1907 Κατά τη διάρκεια του επιλόγου του Red Dead Redemption 2, ο Dutch εμφανίζεται για λίγο με απεριποίητη γενειάδα και ακόμη πιο μακριά μαλλιά, φορώντας ένα πολύ μακρύ, χοντρό, μαύρο χειμωνιάτικο παλτό και γάντια. Εμφανίζεται ελαφρώς πιο χλωμός, λόγω της κατάστασης διαβίωσής του, και οι ρυτίδες στο μέτωπό του έχουν γίνει πιο εμφανείς.
1911 Μέχρι το 1911, ο Dutch έχει γεράσει αρκετά και έχει μεγάλες λευκές ραβδώσεις στα πλάγια και στο πάνω μέρος των μαλλιών του. Τα μαλλιά του είναι κομμένα πολύ πιο κοντά από ό,τι ήταν το 1907, και η γραμμή των μαλλιών του φαίνεται να έχει υποχωρήσει ελαφρώς. Επίσης έχει πάρει κάποια κιλά και φοράει ένα πορτοκαλί πουκάμισο και ένα καφέ παντελόνι με μαύρο και ασημί κολιέ. Ξύρισε επίσης τα γένια του, έχοντας ένα μουστάκι.
«People don't forget. Nothing gets forgiven.» - John Marston στην Bonnie MacFarlane στο "Women and Cattle"
Παιχνίδι
Red Dead Redemption Red Dead Redemption 2
Παρατσούκλια
Cowboy Johnny Boy Mr. Martin (?) Scarface (?) That Government Boy (?) The Man from Blackwater (?) Old Boy (?) Wolf Man (?) «John» Jim (?) Rip Van Winkle (?) Jim Milton (?) JM (?) J.M. (?) James (?)
Εθνικότητα
Αμερικανός με Σκωτσέζικη καταγωγή
Τοποθεσία
Marston Ranch στο Beecher’s Hope, West Elizabeth MacFarlane’s Ranch, New Austin (προσωρινά, 1911) Pronghorn Ranch, West Elizabeth (προσωρινά, 1907) Προσωρινή
Συνεταιρισμοί
Marston family (πατριάρχης) Van der Linde gang (πρώην) Bureau of Investigation (άθελά του) MacFarlane’s Ranch Armadillo Sheriff office Mexican Army (προσωρινά) Reyes’ Rebels
Οικογένεια
Mr. Marston (father) – νεκρός Ανώνυμη Μητέρα (νεκρή) Abigail Marston (σύζυγος) Jack Marston (γιος) Η ανώνυμη κόρη νεκρή Rufus (σκύλος)
Silver Bay Thoroughbred (πρώην) Old Boy (1899) – Hungarian Half-bred (RDR 2) Rachel (1907) – Thoroughbred) Επιλογή παίκτη
Ηθοποιός
Rob Wiethoff
Ο John Marston είναι ένας επαναλαμβανόμενος χαρακτήρας στη σειρά Red Dead, που εμφανίζεται ως κεντρικός χαρακτήρας και πρωταγωνιστής του Red Dead Redemption και ως κεντρικός χαρακτήρας και δευτερεύων πρωταγωνιστής του Red Dead Redemption 2. Είναι επίσης ο κύριος πρωταγωνιστής του πακέτου επέκτασης Canon Undead Nightmare. Με την προσθήκη του πακέτου DLC Liars and Cheats, ο John Marston είναι επίσης Multiplayer χαρακτήρας που μπορεί να επιλεγεί στην ενότητα «Redemption» του Outfitter. Με την προσθήκη του πακέτου Undead Nightmare DLC, μια undead έκδοση του γνωστή ως Zombie Marston, είναι Multiplayer χαρακτήρας που μπορεί να επιλεγεί στην ενότητα «Zombies» του Outfitter.
Ιστορικό
Ο Τζον Μάρστον γεννήθηκε το 1873. Ο πατέρας του ήταν ένας αναλφάβητος Σκωτσέζος μετανάστης που γεννήθηκε στο πλοίο για τη Νέα Υόρκη, ενώ η μητέρα του ήταν ιερόδουλη, η οποία πέθανε κατά τη γέννηση του Τζον. Ο Τζον αρχικά ζούσε με τον πατέρα του, έναν άνθρωπο που αγαπούσε τη Σκωτία και πάντα μιλούσε γι’ αυτήν. Ωστόσο, τυφλώθηκε σε έναν καυγά σε μπαρ νότια του Σικάγο και πέθανε κάποια στιγμή αργότερα, όταν ο Τζον ήταν οκτώ ετών. Οι συνθήκες γύρω από τον θάνατό του είναι άγνωστες, αν και στον John είπαν ότι πέθανε στον καυγά στο μπαρ.
Ο Τζον στάλθηκε στη συνέχεια σε ένα ορφανοτροφείο, όπου πέρασε τα επόμενα χρόνια. Τελικά έφυγε τρέχοντας και προσπάθησε να κάνει τη δική του τύχη ζώντας στους δρόμους. Σε ηλικία 11 ετών, ο Τζον διέπραξε τον πρώτο του φόνο όταν πυροβόλησε έναν άνδρα, αν και ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν δικό του λάθος. Το 1885, σε ηλικία 12 ετών, ο Μάρστον είχε πιαστεί να κλέβει από ντόπιους στο Ιλινόις, οι οποίοι σχεδίαζαν να τον κρεμάσουν. Ο Ολλανδός βαν ντερ Λίντε παρενέβη και έσωσε το νεαρό αγόρι, παίρνοντάς το υπό την προστασία του. Ο Τζον εντάχθηκε έτσι στη συμμορία Van der Linde, μαζί με τους Hosea Matthews, Arthur Morgan και Susan Grimshaw. Η συμμορία έγινε παρένθετη οικογένεια του νεαρού αγοριού, με τον Dutch να γίνεται ο μέντορας και η πατρική φιγούρα του. Δίδαξε στον Τζον πώς να διαβάζει, να πυροβολεί, να κυνηγάει και του ενστάλαξε την αγάπη για τη φύση και τα πράγματα εκτός από τη δύναμη.
Ο Τζον εξελίχθηκε σε έναν έμπειρο παράνομο, τρέχοντας με τους Dutch, Hosea, Bill Williamson, Arthur Morgan, Javier Escuella και αρκετούς άλλους, διαπράττοντας ληστείες, επιδρομές, δολοφονίες, απαγωγές και άλλα εγκλήματα στα αμερικανικά σύνορα. Μαζί με τον Morgan, ο Marston θεωρούνταν ο πιο περήφανος προστατευόμενος του Dutch. πολλά μέλη της συμμορίας θεωρούσαν τον Τζον ως το αγαπημένο και «χρυσό αγόρι» του Ολλανδού, προς ζήλεια ορισμένων ανθρώπων, όπως ο Μπιλ. Ο Marston είχε πέσει υπό την κυριαρχία της φιλοσοφίας του Dutch, πιστεύοντας ότι η συμμορία έκλεψε και πολέμησε για κάποιο λόγο. Κλέβοντας από τους πλούσιους, έδιναν με τη σειρά τους στους φτωχούς. Ήθελαν να προκαλέσουν αλλαγή στους ανθρώπους της Δύσης, αν και αργότερα παραδέχτηκε ότι αυτές ήταν δικαιολογίες για να τους αφήσει να ληστεύουν και να κλέβουν αδιακρίτως.
Το 1894, μια πόρνη με το όνομα Abigail Roberts εντάχθηκε στη συμμορία. Παρά το γεγονός ότι είχε σεξουαλικές σχέσεις με τα περισσότερα μέλη της συμμορίας, τελικά ερωτεύτηκε τον John. Αργότερα απέκτησαν μαζί ένα γιο το 1895, τον οποίο ονόμασαν Τζακ. Η συμμορία έγινε μεγάλη οικογένεια για τον Τζακ, με τα περισσότερα μέλη να γίνονται θείες και θείοι του. Στα πρώτα του χρόνια, ο Τζον αντιμετώπιζε πολλές δυσκολίες να συνδεθεί με τον γιο του λόγω αμφιβολιών για το αν ήταν ή όχι ο βιολογικός πατέρας του Τζακ, καθώς και από φόβους για την ικανότητά του να τον μεγαλώσει. Γύρω στο 1896, ο Τζον έφυγε από τη συμμορία για ένα χρόνο. Η επιστροφή του αντιμετωπίστηκε με καλό τρόπο από τον Dutch και ορισμένα άλλα μέλη της συμμορίας, ενώ ο Arthur ένιωθε προδομένος από τις πράξεις του. Μια ρήξη μεταξύ των δύο μεγάλωνε σταθερά τα επόμενα χρόνια.
Η συμμορία πήρε νέα μέλη όπως ο Micah Bell, ο Lenny Summers και ο Charles Smith καθώς διέσχιζαν τα Grizzlies περίπου το 1898. Συνέχισαν να κινούνται ανατολικά μέχρι να φτάσουν στην ανερχόμενη πόλη-λιμάνι Blackwater, όπου αποφάσισαν να μείνουν για ένα χρονικό διάστημα. Εδώ, ο Micah κατέληξε να ενθαρρύνει τον Dutch να επιδιώξει μια ληστεία σε σκάφος, στην οποία συμμετείχε ο John μαζί με τον Javier, τον Sean και τους αδερφούς Callander – Mac και Davey. Η ληστεία πήγε στραβά όταν ο Dutch πυροβόλησε μια ανυπεράσπιστη νεαρή γυναίκα που ονομάζεται Heidi McCourt στο κεφάλι και μια μονάδα πρακτόρων του Pinkerton έστησε ενέδρα στη συμμορία, με αποτέλεσμα έκρηξη βίας. Η συμμορία δραπέτευσε και κατάφερε να κρύψει τα χρήματα από το σκάφος κάπου στο Blackwater. Η ληστεία ήταν μια καταστροφή, που οδήγησε στον θάνατο του Ντέιβι και της Τζένι Κερκ, τον χωρισμό του Μακ και τη σύλληψη του Σον από κυνηγούς επικηρυγμένων. Ο Τζον δέχτηκε μια σφαίρα στο χέρι και δραπέτευσε με την υπόλοιπη συμμορία, κατευθυνόμενος βόρεια προς τη Big Valley..
Χαρακτήρας
Προσωπικότητα
Ο Τζον έχει έντονη αντιπάθεια για τα πουλιά και μάλλον βαρετή φαντασία, ειδικά όταν συγκρίνεται με τον γιο του Τζακ. Όσον αφορά το πώς αισθάνεται για τη θρησκεία, τα αποσπάσματα του παιχνιδιού υποδηλώνουν ότι πιθανότατα είναι χριστιανός που δεν είναι πολύ θρησκευόμενος.
Είναι επίσης ένα αρκετά σοβαρό άτομο με πολύ λίγη υπομονή για τις εκκεντρότητες τόσο της ζωής όσο και των διάφορων ανθρώπων που συναντά κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων του Red Dead Redemption. Απειλεί συχνά τον Ιρλανδό να ξεσηκωθεί για να τον χρησιμεύσει, και είναι σαφώς ενοχλημένος/αηδιασμένος από τη συνήθη ληστεία του τάφου του Σεθ. Ωστόσο, δεν χρησιμοποιεί σαρκασμό σε συνομιλίες με ορισμένους χαρακτήρες, ιδιαίτερα αυτούς που θεωρεί ότι επιδεικνύουν υποκρισία, κάτι που μπορεί να φανεί στις αλληλεπιδράσεις του τόσο με τον Abraham Reyes όσο και με τον Agustin Allende. Ο Τζον φαίνεται επίσης να βοηθά και τις δύο πλευρές της επανάστασης στο Μεξικό, υποδηλώνοντας ότι είναι πρόθυμος να είναι ηθικά απαθής για να σώσει την οικογένειά του.
Σέβεται πολύ τις γυναίκες και αρνείται να διαπράξει μοιχεία, ωστόσο θυμώνει γρήγορα και δεν φαίνεται ποτέ να νιώθει ένοχος ή μετανιωμένος για τους θανάτους που προκάλεσε τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Παρά το γεγονός ότι ο Dutch τον άφησε να πεθάνει και μετατράπηκε σε έναν διαταραγμένο μανιακό, ο Marston εξακολουθεί να τον σέβεται ως πρώην πατρική φιγούρα στη ζωή του. Ο οικογενειακός δεσμός που δημιουργήθηκε όταν ο Dutch ανέλαβε έναν ορφανό έφηβο John είναι ακόμα κάπως εμφανής, καθώς ο John είναι εμφανώς απρόθυμος να σκοτώσει τον Dutch όταν του δοθεί η ευκαιρία. Ακόμη και χρόνια μετά το πέρασμά του στη συμμορία, ο John εξακολουθεί να έχει μερικές από τις πιο προοδευτικές, λιγότερο βίαιες φιλοσοφικές πεποιθήσεις του Dutch, όπως να βλέπει τη σύγχρονη κοινωνία ως βαθιά άδικη και να έχει κακή γνώμη για την κυβέρνηση. Ωστόσο, ο Τζον φαίνεται να έχει ωριμάσει από τις εγκληματικές μέρες του και είναι ανένδοτος στην επιθυμία του να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του με την οικογένειά του.
Ο John είναι επίσης εξαιρετικά ευγενικός με τις γυναίκες, αποκαλώντας συχνά τη Bonnie MacFarlane «Miss MacFarlane», ακόμα και όταν εκείνη ζητά να την αποκαλεί «Bonnie». Κάνει επίσης ό,τι είναι δυνατό για να κρατήσει τις γυναίκες ασφαλείς, ακόμη και να χτυπά με πιστόλι τον Ιρλανδό για να υπερασπιστεί δύο καλόγριες που κρατούσε. Σε αντίθεση με την ευγένειά του προς τις γυναίκες, ο Τζον δεν φοβάται να πάρει την ηθική υψηλού επιπέδου όταν έχει να κάνει με λιγότερο αξιόπιστους χαρακτήρες, όπως ο Ιρλανδός με τον αλκοολισμό του και ο Νάιτζελ Γουέστ Ντίκενς με την απάτη που κάνει με ευκολόπιστους ανθρώπους. Ο Τζον φαίνεται να είναι ένας από τους μόνους άντρες που είναι πιστός στη γυναίκα του. Φαίνεται επίσης να εκνευρίζεται όταν κάποιος αναφέρει το παρελθόν της γυναίκας του παρά το δικό του.
Σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους της εποχής, ο John δεν έχει ρατσιστικές απόψεις και κοροϊδεύει ακόμη και σαρκαστικά αυτούς που έχουν. Ο Marston είναι επίσης δύσπιστος για τη νέα τεχνολογία, απορρίπτοντας το αυτοκίνητο ως «αργό» ενώ προτιμά ένα άλογο. Είναι κυνικός με την κυβέρνηση στο σύνολό της, δηλώνοντας ότι «οι περισσότεροι άντρες δεν μπορούν να διαχειριστούν την εξουσία» και εξηγώντας στον στρατάρχη Leigh Johnson την ειρωνεία ότι η δολοφονία είναι έγκλημα «εκτός εάν διαταχθεί από δικαστήριο». Ωστόσο, ο John δεν κάνει τίποτα για να λύσει αυτά τα υποτιθέμενα προβλήματα στην κυβέρνηση, και αντίθετα φαίνεται να τα προωθεί ακούσια. Βοηθά τον στρατάρχη Τζόνσον να δολοφονήσει εγκληματίες και βοηθά τον Αβραάμ Ρέις να ηγηθεί μιας επανάστασης, όπου ο τελευταίος τελικά γίνεται τύραννος μετά την κατάκτηση της εξουσίας. Φαίνεται ότι ο John έχει συνειδητοποιήσει ότι ο πολιτισμός θα είναι πάντα γεμάτος υποκρισία, βία, αδικία και διαφθορά. Σε αντίθεση με τα πρώην μέλη της συμμορίας του, ο Τζον σταματά να προσπαθεί να το πολεμήσει και αντί αυτού επιλέγει έναν δρόμο για να ζήσει μια ειρηνική ζωή ως κτηνοτρόφος με μια στοργική οικογένεια, μακριά από όλα αυτά τα προβλήματα.
Όπως και άλλοι χαρακτήρες της σειράς που μπορούν να παίξουν, ο John έχει τη δυνατότητα τόσο για τιμητικές όσο και για άτιμες ενέργειες, κυρίως ανάλογα με την επιλογή του παίκτη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Μέσα στην ιστορία του Red Dead Redemption, η έκταση της φιλεύσπλαχνης φύσης ή της επιθυμίας του John για εκδίκηση επηρεάζεται κάπως από τον παίκτη σε σημαντικές στιγμές. Σε διαφορετικά σημεία της ιστορίας, ο παίκτης μπορεί να επιλέξει αν θα σκοτώσει προσωπικά τους Bill Williamson, Javier Escuella και Captain De Santa για εκδίκηση ή απλά να αφήσει τον θάνατό τους σε άλλους χαρακτήρες. Ωστόσο, ο John συνήθως απεικονίζεται ως ηθικά διφορούμενος με αίσθημα τιμής στο πλαίσιο της πλοκής και της γενικής προσωπικότητας.
Στο Red Dead Redemption 2, απεικονίζεται ένας νεότερος John Marston. Σε αντίθεση με τον παλαιότερο εαυτό του, ο John θεωρείται ότι έχει μια πιο απαθή, πιο ψυχρή προσωπικότητα προς την οικογένειά του. Αποφεύγει να είναι υπεύθυνα πατέρας του Τζακ, πιστεύοντας ακόμη και για κάποιο διάστημα ότι ο Τζακ δεν ήταν γιος του και συχνά εκφράζει ενόχληση για την Άμπιγκεϊλ όταν τον τιμωρεί για αυτό. Κάποια στιγμή, ο Τζον αστειεύεται λέγοντας ότι η οικογένειά του «βλέπει πτώματα» αναφερόμενος σε όλους τους ανθρώπους που έχει σκοτώσει, δείχνοντας ότι δεν έχει ηθικούς ενδοιασμούς γύρω από την οικογένειά του. Καθώς η συμμορία Van der Linde αντιμετωπίζει όλο και πιο τρομερές καταστάσεις, ο John αμφισβητεί συχνά τα σχέδια του Dutch και τη συνολική ηθική της συμμορίας. Την ίδια στιγμή, ο Τζον συνειδητοποιεί πόσο φτωχός σύζυγος και πατέρας ήταν, λόγω του αυξανόμενου κινδύνου που διατρέχει η οικογένειά του λόγω των πράξεών του, κάτι που τον κάνει τελικά να αλλάξει αφού η γυναίκα και ο γιος του τον εγκατέλειψαν το 1907.
Εμφάνιση
1899 Όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά, ο John εμφανίζεται με τεράστιες, αιμορραγικές ουλές στο πρόσωπό του από τους λύκους των Grizzlies, με ένα χοντρό, μαύρο παλτό (κλειστή έκδοση του Western Coat στο παιχνίδι). Αργότερα, στο Κεφάλαιο 2, ο John εμφανίζεται με ραφές εκεί που είναι οι ουλές και φοράει ένα πορτοκαλί ενιαίο κοστούμι είτε με προσκοπικό παλτό είτε μαύρο δερμάτινο μπουφάν και σκούρο μαύρο παντελόνι.
Για το υπόλοιπο του παιχνιδιού, φοράει ένα γκρι παλτό με μαύρο πουκάμισο, άσπρο ενιαίο κοστούμι, πορτοκαλί γιλέκο, ανοιχτό γκρι ριγέ παντελόνι με το φθαρμένο καπέλο του τζογαδόρου. Μερικές φορές θα τον δείτε μόνο με το μαύρο πουκάμισό του, ή μερικές φορές με το λευκό λευκό κοστούμι και το μπεζ γιλέκο του. Καθ’ όλη τη διάρκεια του 1899, ο Τζον έχει αρκετά μακριά σκούρα μαλλιά με μήκος μέχρι τον γιακά, αρχικά έχει μια αχνή γενειάδα και φαβορίτες, τα οποία αναπτύχθηκαν ελαφρώς στο Κεφάλαιο 3.
Κατά τη διάρκεια του «Banking, The Old American Art» και στον γάμο του το 1907, φορά ένα σκούρο μπλε κοστούμι με λευκό πουκάμισο και ριγέ γιλέκο, ένα ρούχο που θυμίζει έντονα το κομψό κοστούμι.
Ενώ ήταν φυλακισμένος στο σωφρονιστικό κατάστημα Sisika, εμφανίζεται με ασπρόμαυρη στολή φυλακή.
1907 Ενώ εργαζόταν ως χειριστής στο Pronghorn Ranch στην πρώτη αποστολή του επιλόγου, ο John εμφανίζεται με σκούρο μπλε παντελόνι, ένα επίπεδο καπέλο, κόκκινο και άσπρο κουμπωμένο πουκάμισο και το Western Coat του. Έχει τα μαλλιά αριστερά ανοιχτά εκρού και γένια μήκους επιπέδου 4. Μετά την αποστολή «Motherhood», η εμφάνιση του Marston μπορεί να τροποποιηθεί από τον παίκτη.
1911 Τα μαλλιά του John σκούρα καστανά, αλλά πιο κοντά από ό,τι είδαμε προηγουμένως. Η προεπιλεγμένη του στολή είναι το χαρακτηριστικό γκρι ριγέ παντελόνι του, ένα μπεζ πουκάμισο, ένα τζιν γιλέκο και το κλασικό καπέλο του. Οι τρίχες του προσώπου του μένουν σε ένα μόνιμο κοντό μούσι με εξαίρεση το Gentleman’s Attire, όπου τα μαλλιά του είναι πιο μακριά και τα γένια του ξυρίζονται ως ένα κομψό μουστάκι.
Μετά την επανένωση με την οικογένειά του, ο Marston φορά ένα καφέ παντελόνι, ένα γκρι πουκάμισο με δερμάτινα γάντια και ένα μαύρο γιλέκο, μαζί με μαύρες μπότες και το κλασικό καπέλο του.
Εμφανίσεις σε Αποστολές
Red Dead Redemption Ως πρωταγωνιστής, εμφανίζεται σε όλες τις αποστολές εκτός από την παράξενη αποστολή «Remember My Family»
Undead Nightmare Ως πρωταγωνιστής εμφανίζεται σε όλες τις αποστολές.
Red Dead Redemption 2
«Enter, Pursued by a Memory»
«Who the Hell is Leviticus Cornwall?»
«Eastward Bound»
«Paying a Social Call»
«Pouring Forth Oil I»
«Pouring Forth Oil III»
«Pouring Forth Oil IV»
«The Sheep and the Goats»
«Advertising, The New American Art»
«Horse Flesh for Dinner»
«Blood Feuds, Ancient and Modern»
«The Battle of Shady Belle»
«Angelo Bronte, A Man of Honor»
«Horsemen, Apocalypses»
«Revenge is a Dish Best Eaten»
«Banking, The Old American Art»
«A Fork in the Road» (voice only)
«Icarus and Friends»
«Visiting Hours»
«The Delights of Van Horn»
«The Bridge to Nowhere»
«My Last Boy»
«Our Best Selves»
«Red Dead Redemption»
Ως πρωταγωνιστής μετά το Κεφάλαιο 6, εμφανίζεται σε όλες τις αποστολές.
Ασήμαντες Λεπτομέρειες
Ο John και η Abigail μοιράζονται τα ίδια πρώτα ονόματα με τον δεύτερο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και τη δεύτερη Πρώτη Κυρία. Ο John Adams και η σύζυγός του, Abigail.
Ο John και η Abigail μοιράζονται επίσης τα ίδια ονόματα με τους χαρακτήρες του Arthur Miller, Abigail Williams και John Proctor, οι οποίοι έχουν μια μυστική σχέση στο «The Crucible».
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.